ben bir kelepçeyim
yüzüm soğuk ve çirkin
bilekler geçiyor oyulmuş gözlerimden
ben o bileklerde yaşıyorum
acıya
hasrete
karanlığa
insan taşıyorum
bağırıyorum durmadan
sesimi kimse duymuyor
kimse aldırmıyor bir demirin dileğine
oysa ben takılmak istiyorum
beni kelepçe yapanların bileğine
Çektim öfkemi sabrın kınından
Vurdum yollara
Acı tuttum
Şafak söktüm
Kan bağırdım
Ve bağırdıkça ben
Binalar caddelere yıkıldılar
Büyüdü karanlığın iğrenç gözleri
Yumruklar sıkıldılar.
Korkmadım
Vazgeçmedim
Kaçmadım
Güldüm sadece
Ve onlar
Gülen gözlerimin gökyüzünde
Birer yıldız kadar ufaktılar…
Sabahları kağnılar ezer uykumuzu
Onun bunun toprağına sürgünüz
Ne söylesek duyulmaz
Ne söylesek yalan
Çünkü bizden başka herkes haklıdır
Ve bu yüzden yıllar yılı
Sesimiz ağzımızda saklıdır