M.
@Johndoe1907
Ütopyalar güzeldir.
Mali Müşavir
İzmir/Manisa
İzmir, 31 Ocak 1988
146 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
125 syf.
8/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Birikim
o eski şarkıları çoktan unuttum ben
çünkü artık birkaç damla gözyaşı değil yaşamak
bak sendikalar kurdum, grevim var
ve artık yaşamak
birleşip yumruk olmaktır, anladım
ışıldamaktır işlek bıçaklar gibi
Tel zaatar
artık saatları kurma, zaman senindir
hırpala son kartallarını ormanların
yerleş canevine hayatın, mekân senindir dokunaklı türkülerle sevgiyi kuşandır çocuklara anlat, çöle silâh ekenleri
hırpala göğsünden fışkıran acıyı
hurma dallarının yorgun hüznünü
o vâhâ akşamında
ansızın beliren fırtınayı
Cinayeti oku
kısa pantolon, kirli gömlek
oturmuş toprağa baldırları tozlu
dizleri yara
burnundan akıyor çocukluğu!
Sen, sonsuz umudu yalnızca aynada, elinde tutamayacağın bir yerde görmek istiyorsun. Seni bu dünyanın efendisi yapacak olan tek hakikat, sıktığın yumruğun içindedir.
Sen hiçbir şey değilsin, küçük adam, hem de hiçbir şey. Bu uygarlığı kuran sen değilsin. Aklı başında efendilerinden yalnızca birkaçı kurdu bu uygarlığı. Bir kurma işinin içine girdiğinde, neyi kurmakta olduğun konusunda hiçbir fikrin yoktur.
"Tanrılar, insanların isteyip de yakalayamadığı kendi gölgeleriydi aslında... Çünkü ta ilkçağlarda insanoğlu, kendisine bir yol, bir kimlik bulabilmek için korkularını ve doğa güçlerini hep tanrılara dönüştürdü. Ne var ki tanrılar, insanların korkularından doğdukları için onlara hep köleliği bir yazgı olarak dayatıyordu. Ama bazı soylu ozanlar da, tanrıları uysallaştırarak insanoğlunu özgürlüğe götürecek bir yol açmaya çalışıyordu..."
(Yaşar Atan: Akdenizli Tanrılar, Evrensel Kültür, Sayı: 184/2007, s. 58).
Düşle gerçek arasındaydı. Çoğu kez, düşe yapışıp kalmayı yeğliyordu.
