Murat Cem Miman Sözleri ve Alıntıları
Murat Cem Miman sözleri ve alıntılarını, Murat Cem Miman kitap alıntılarını, Murat Cem Miman en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Fırça sizde, tuval hayat. Boya boyayabildiğin kadar; bir dosttan duyduğun hikâye ile ötekinin bir gülümsemesi ve bir sevgi dokunuşu, birazcık da zekâ ile istediğin gibi oyna hayatla, ileri-geri sar, yavaş oynat, durdur, ama sürdür, hep sürdür. Zamanla oyna, karıştır, ortaya yeni bir lezzet çıkart; yaşanılası ve izlenilesi.
Sayfa 81 - Değişim YayınlarıKitabı okudu
Çok düşünürsen, çok irdelersen ürperirsin yaşadığın toplumdan.
Sayfa 18Kitabı okudu
Yalnızlık, en büyük ceza. Bir arada olmak, birlikte yaşamak, bir gruba üye olmak, bir şehrin parçası gibi hissetmek, dostlarla olmak, dostlarla bir eser oluşturmak yaşam hazzı veren ödüller.
Sayfa 9Kitabı okudu
Cunku gelene sarilmakla gidene sarilmak farkliydi.
Sayfa 23Kitabı okudu
Uzun, gulumsuyor, "Kaderimiz. Benzer sona farkli ulasiyoruz. Bir yandan da tüketiyoruz. Tek dilegim ikimiz de durdugumuzda birbirime cok yakin olalim. Hatta dip dibe, hatta ust uste..." Kisa umutsuzca "Bilinmez," diyor, "En azindan ayni kadrana dusmemiz guzel rastlanti."
Sayfa 33Kitabı okudu
Sare çoktan aşağıdan, “E hadi!” diyordu. Bu ‘e hadi’nin peşinden indi İbrahim, bu ‘e hadi’ ile hayatındaki eşiği geçti.
Roman
İstanbul’dan gelirken yolda derince yediği tırnakların acınsını en çok sağ elinin küçük parmağında duyuyordu. Şekerin turuncusunu gördü, ağızına attı. Portakal tadı, acıyı anında unutturdu, fakat evinin bahçesini hatırlattı İbrahim’e
Sayfa 8 - Yakın Kitabevi & YayınlarıKitabı okudu
Yaakov Efendi evde “Tahminim daha çok Rumlar için bu ayaklanma,” diye iyimserliğini korumaya çalışarak yorum yaptı.
Nasıl bir anda sarılmışlardı, aradaki zamanı kim alıp götürdü, kim sakladı? Ne Sare bilebildi ne ana-oğul. Beyaz fötr şapkası geriye düşen İbrahim’in yüzü ıslandı anasının gözyaşlarıyla.
Sayfa 19Kitabı okudu
Zaman eskiterek, yıpratarak geçti, sadece kendisi hep yeni kaldı. Sayılar hiç durmadan aktı, değişti, büyüdü. Önüne geleni süpürdü, geriye dönüp de hiç bakmadı. Aç gözlü zaman tüm rakamları, insanları, hayatları yutarak ilerledi.
Sayfa 48Kitabı okudu
#insanbirgemi_roman
İzmir’e geri döndüğü günden beri ‘Kanun Namına’nın ilk gösterimine kadar Sare’yle görüşmemişlerdi. O gün sinemaya Sare bu kokuyla gelmişti. Tüm aile... Babası da dahil...
Sare’nin gözü İbrahim’in kol saatine takıldı. Bakışları fıl- dır fıldırdı. Sürekli arıyordu, derin derin kazıyor, çıkartıyor, inceliyor, sonra hemen başka bir ipucuna koşuyordu.
İbrahim ona yaklaştı. Derin bir nefes aldı, sonra usulca bıraktı. Bir elini pantolon cebine sokup kendinden emin, tok sesle sordu,
“Alalım mı bir bilet küçük hanım?”
Belki ayı asmışızdır üstümüze,
Gün’ün doğuşuyla unutup korkularımızı,
Şavkına kurmuşuzdur soframızı.
“Biz gideriz artık evladım. Emanetin bundan sonraki hayatınızda yetecek kadar çoğaldı. Babamın dükkanında...”