Neydi o, mutluluk getiren?
Ha evet, hatırladım: Cehalet.
Nima ise mutlu değil. Cennetten sürgün yememin vermiş olduğu o acıyla gelmiş dünyaya. Hırsı sadece daha çok hissetmeye, daha çok yazmaya. Annesine de öyle diyor mektubunda.
Modern İran şiirinin babası olarak tanınan Yuşiç, doğaya açık algıları, insana dönük yüzü ve hislerine kaptırdığı kalemiyle; döneminde pek fazla sevilip, sayılan buna rağmen şu üç günlük dünyadan gariban ayrılanlardan. Düşünceleri her ne kadar sosyalist gibi görünse de kendini komünist farzetmeyen, bu dünyada bir hoş seda bırakan, tabiri caiz ise babayiğit şair.