belki demem uzun süredir yasak bilmediğim bir anlam taşınacak sürgün rüzgârla bana kim bilir hangi tarihin unutulmuş mevsiminden neden terziler ödün vermiyor fazla kumaştan ipekten önce söz makasın kıvamına nasıl olup da eriyor bir çocuğun ardındaki yağmur fazladır hem bilir misiniz öksüz bir çocuğun ipil ipildir yağmuru toprağa inmeden alesta bekleyen eksilmeden kapının eşiğinde korkuyu bırakışı aşka rehin ilkel şikayetler tutuşur ellerinde kirpiklerinde uykusuz şarkılar ilk çıngıda tutuşur esrik ve gevşeyen bir alev gibi daha fazla ve koygun bir ırmak ve hep serin bir yanak gibi ilk çıngıda tutuşan, hangi şenliktir bizi dehşete süren avazım çıktığı kadar yenilgi sözlerin uçurumdan çıktığı sabah biter evet yenilgi bütün terzileri deniyorum şimdilik küçük bir ilikle düğmelerden işkilleniyorum niyeyse durup dururken gömleğimde beyaz bir şeyden şikayet ediyorum ütüsüz bir deniz gibi fazlaca tahriş oluyorum yağmurdan yalan yalan yalan haberlerden, bütün bu olup bitenlerden eyvah.

Ömer Aksay 𝙺𝚊𝚑𝚛𝚊𝚖𝚊𝚗𝚖𝚊𝚛𝚊𝚜̧ 𝐄𝐝𝐞𝐛𝐢𝐲𝐚𝐭 𝐓𝐚𝐫𝐢𝐡𝐢𝐧𝐞 𝐆𝐢𝐫𝐢𝐬̧ | s.133

Ömer Yalçınova