Yıllar adım adım kovalıyor hayatı
Yaralar gizlice kapanmak istiyor,
kimse bilmesin diye
Gözyaşları kuruyor düştüğü yerde
Yağmurlar diniyor sessizce…
Vakitlice herşey normale dönüyor
Şehir terliyerek uyanıyor kabuslarından
seher vakitlerinde serilen seccadelerde
annelerin dualı elleriyle kovuluyor belalar
Herşey yola girerken,
Yoldan çıkmak ne?
Anlıyorum, gitmen gerek…