Orhan Özsoy Gönderileri
Orhan Özsoy kitaplarını, Orhan Özsoy sözleri ve alıntılarını, Orhan Özsoy yazarlarını, Orhan Özsoy yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Ben ki yılları sararken İstanbul adımlarında
Kan ter içinde büyütürüm sevda çiçeklerini.”
Sayfa 72
“Ölümün kucağına
Ab-ı hayat düşürür beni”
Sayfa 68
“Bir gül ile bahar olmaz diyenler
Bilmezlerdi bir gül kaç bahara bedeldir”
Sayfa 63
“Ben ki yılları sararken İstanbul adımlarında
Kan ter içinde büyütürüm sevda çiçeklerini…”
“Kayıp düşüyor sebepsizce
Sende tüm bulduklarım”
Sayfa 31
“Kararan devirler
Savaşlar tüketince
Sen korkular ortasında
Çaresiz dururdun
Kolların varmazdı
Sarıldığın çocukların
Toprak oluşlarına”
Sayfa 49
Bu kısır hengamda
Özlemek bir çağa bedel
Ve tüm özlediklerimiz
Bir an evvel
Yitip gider...
Kül Bahçe
Sen bilirsin beni
Küçükken de böyleydim
Anlatamazdım içimde birikenleri
Şimdi elimde kalem yazıyorum
Birikiyor söylemekten kaçındıklarım
Önüne geçmeliyim bu çocukluğun
Büyümeliyim belki....
Kalem kırılınca söz gider mi hiç
Azizem gider de aşk biter mi
Gözyaşları anlatmaya yeter mi
Yine çocuk gibi konuşuyorum,
Önüne geçmeliyim bu çocukluğun
Büyümeliyim belki....
Sönük bir kül bahçesi buralar
Gözlerim yolların yorgun bekçisi
Yüreğim vuslatın arsız dilencisi
Anla büyümeyeceğim
Önüne geçemiyorum bu çocukluğun
Bilmelisin belki...
Sayfa 53
Yıllar adım adım kovalıyor hayatı
Yaralar gizlice kapanmak istiyor,
kimse bilmesin diye
Gözyaşları kuruyor düştüğü yerde
Yağmurlar diniyor sessizce…
Vakitlice herşey normale dönüyor
Şehir terliyerek uyanıyor kabuslarından
seher vakitlerinde serilen seccadelerde
annelerin dualı elleriyle kovuluyor belalar
Herşey yola girerken,
Yoldan çıkmak ne?
Anlıyorum, gitmen gerek…
Düştüğüm yerde kalırdım eskiden,
Kimseye değil, kendime küserdim.
Göz açıp kaparken büyüdü bak çocuklar,
Ağlamıyorlar artık kanayınca dizleri.
Yaralar da büyürmüş, büyüyen bir yüreklerle…
Hayallerimi alaca kuşun kanadına düğümlerken,
Gökyüzüne “düşlerimin ülkesi” demiştim ben…
Gelişinle Bir parça gider mi bu yalnızlık
Bana sorarsan, Onu da bilmem…
Lüzumsuz korkularla titriyor kalbim,
Vedaların arkasına saklanıyor mutluluk…
Kayıp düşüyor sebepsizce,
Sende tüm bulduklarım…
Kaç bağbozumu daha gideceksin bilmem,
Kaç geliş yok olacak gidişinle,
Kaç kez bekleyeceğim seni kapı önlerinde
Ve sen, daha kaç kabuk kanatacaksın yüreğimin “sen” köşesinden…
Vâslına bir can değil
Bin ömür feda olsun
Yeter ki son nefesim
Vuslatınla can bulsun
Bu divane arzuhal
Nefis dilinden değil
Aşkın hilkati bu hâl
Vuslat der Hicran değil
Aşka düşer ise söz
Aşk dilsiz de konuşur
Aşkın dergâhında can
Maksuduna erişir
Cennet ırmaklarında
Sevgiliyle buluşur
Sultânı Zülcelalin
Cemaliyle tanışır…
Bir vakit gelse de
Son bulsa bu firkatin
Düşüverdi dilimden
Bitmeyen şikayetim
Hasret kaldım Sevgili
Nerde hüsnü suretin
Didarına bir nazar
İki dünya cennetim.
Gözlerimden denizler
Dökülüyor derdinden
Her vakit aşıkları
Bahsediyorlar senden
Ey Ruhumun Nefesi
O narin ellerinden
Nasip olsa da içsem
Sonsuzluk kadehinden…
"Ve ben sessizlikten cümlelerle şiirler yazdım gökyüzüne, belki bir gün okursun diye..."
Bir gül ile bahar olmaz diyenler,
Bilmezlerdi bir gül kaç bahara bedeldir...