Ve küçük kız yasladı başını dağa...
Ağladı bulut...
Orhan Özsoy tekrar paylaştı.
Rüya değil
Gerçeğin ta kendisi
Ayrılık değil
Vuslat busesi
An gelir
Şehrin uykusu kaçar
Dar gelir ardından sokaklar
Beden kafes keser
Kirpikler vecdin neminde
Çok değil, sabaha vakit var
Bir şiire yer açılır içimde...
Sayfa 16Kitabı okudu
Orhan Özsoy tekrar paylaştı.
Bir dünya ötesidir
Sesin kırılmaz yankı içimde
Alemler sütrelenir yek çırpıda
Ey sevgili!
Bahardır, servilerden kokun gelir...
Sayfa 55Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hazzı ne dışından, ne içinden tavsif edebilirsiniz
Hazdır
Dünyalar sanmayın bizi içine çeken
Hazdır dünyalardan bütün emdiğimiz
Daha başından beri
Henüz cenin iken biz
Kalbin de cesameti belli belirsiz iken
Hangimiz hazzın bize neler ettiğini bilmeyiz...
suyun ayak sesi
Ve Allah, burada yakındadır,
Şebboylar arasında, uzun çamın altında
Suyun bilincinde,
Bitkilerin kanununda.
Ben müslümanım.
Kıblem bir kırmızı güldür,
Namazlığım bir pınar,
Mührüm ışıktır,
Ova seccadem.
Penceremi titreştiren ışık ile abdest alırım...
Bir gül ile bahar olmaz diyenler,
Bilmezlerdi bir gül kaç bahara bedeldir...
Orhan Özsoy tekrar paylaştı.
'Ve Allah bilir;
Ne zaman aşınır bu karanlık sular,
Ne vakit gün doğar ağlayan kalbimize.'
"Ey zavallı insan! Bu düşüşlerden, bu hallerden sakın ye'se kapılma. Gizli gizli o kadar çok dua et. Geceleri o kadar çok ağla ve inle ki; sonunda yedi kat gökten kulağına kurtuluş sesleri gelsin..."
"Günlerden bir gün
Bir pencere açıldı
Yağmur bekleyen
Kırık pencere
Şiirler düştü
Rüzgarlar ve soğuk
Ağaçlara asılı düğümler koptu
Sustu şair
Savruldu şair
Dünyadan
Bir başka dünyaya..."
"Yusuf gibi sana hased eden, seni çekemeyen kardeşlerden ayrılırsan Mısır'a sultan olursun, kurtlardan kendini kurtarırsın..."
Hayır, bu hüzün bitemez
Körleşen gün ışığı
Yoklamadan Eminönü'nü
Kaybolur Galata'nın arka sokaklarında
Kalırım kimsesiz
Hayır, gidemez kıymetli hüznüm...
“...
Dünya diyorum yine
Sessiz ölmeler yeri
Dirilere yas tutan
Öyle ağla ki
Ölsün gafletleri insan kalanın
Sığınsın gözyaşına MÜSLÜMANLARIN...”