Bir Yusuf Masalı

İsmet Özelin kitaplarını büyük bir zevkle takip eden birisi olarak ''Çağdaş bir mesnevi yazdım'' dediği Bir Yusuf Masalı Adlı eseri , beni masal alemine esrarengiz gizemli bir şekilde götürdü diyebilirim:))
Her ne kadar diğer eserlerinde aldığım hazzı alamasam da yazarımızın vermiş olduğu şu mesaj , bu kitabı okumaya değer olduğuna dair en büyük ispatıdır;
-''En kötü masal, insanların rahat bir yaşam uğruna verdikleri mücadelenin masalıdır...

Aslında kitap okuyacak zamanı bile zor buluyorum, o yüzden inceleme yazmayı düşünmüyordum ama şiirler... şiirler parmaklarımı klavyeye doğru sürükledi, gerçi şuan bu kitap hakkında bir şeyler yazmaya çalışmayı elimdeki teknolojik aletle yapıyor olmayı da eleştirmedim değil, sanırım kağıt ve kalem daha çok yakışırdı, neyse kendi iç hesaplaşmamı sonraya bırakıp kitaba geçeyim.

İnsanın hayatında belli zamanlar vardır, bir an durup etrafında hareket hâlinde olan ne varsa sorgulamaya başlar. Önce yerleri sorgular; o neden orda? onun bendeki yeri doğru bir yer mi? Yada ben neden burdayım? gibi birbirinin benzeri olan bir çok soruya uygun cevaplar aramaya koyulur. Tıkandığı olur, doğru cevabı bulması için bilmem kaç yıl daha yaşaması gerektiğini de olur.

Bir Yusuf Masalı'nı okumak, böyle bir sorgulamanın kıpırtısını hissetiğim anlardan birine denk geldi.

"kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde"(s. 15)

Bu dize, dünyada olmayı bir kabulleniş mi acaba?

Bir Yusuf Masalı hiç benzemiyor diğer masallara. Bir şey, söylemek istiyor şair. Okuyanın kulağına değil de kalbine fısıldamak istercesine.

İnsan dedikleri bu nankör, kan dökücü, cimri, unutkan ( s. 64)

Bu sıfatlar dünyada olmak yüzünden mi bulaştı insanın üzerine acaba?

Çünkü boy atmaya can atarken bir fidan
Umursamaz çokluktakı kösteği.
Eylem gerek tohumu çatlatmak için ( s. 69)

Günün birinde bir hocam; "her insan toprağa atılmış bir tohum" demişti, o geldi aklıma...

Yalnız yaşayanların işidir
Yola çıkmak, yolu kat etmek. ( s. 78)

Ah, yaşamak! Dönüp dolaşıp geldiğimiz o nokta. Yola düşmek, yolda kalmak...

Aradı
Arayış ibresinden gözünü ayırmadı ( s. 83)

Ve aramak, durmadan. Yaralanarak...

Masal daha devam eder, bilmem ki nasıl biter...

Masalımsı bir dünyadan geldim. Selam ederim ️
Yer yer müthiş şiir hissiyatıyla doldum. Bazı yerleri anlayamadım ne yalan. Ama vakti vardı, inandım. Bu kitabı zaman geçtikçe, kültür ve okuma seviyesi arttıkça tekrar okumalı. Her seviyede inanıyorum ki farklı şeyler fısıldayacak kulağıma. Fısıldamak demisken naat ve münacat'ı o kadar Özel'in sesinden dinlemiştim ki okurken kulaklarıma fısıldadı, hissettim. Ne denir geç kalmayın bu şiir masalına...

"bir yanda hışır hışır emeniyor börtü böcek
irili ufaklı bütün kuşlar
suskun buldukları korunakta
öte yanda tabiat
bir kadınla bir erkeğin yatakta
terli telaşıyla yarışa yelteniyor."
S.53

"Yine de sormak lazım
Kavuşmak
Denir mi
Hep bir arada bulunmaya"
S.122

Bir Yusuf Masalı İsmet Özel

İsmet Özel yine tılsımlı bir anlatımla karşımızda. Bir Yusuf Masalı'nı insanlığın masalı olarak okumak gerektiğini düşünüyorum. İçimde büyük bir sızı bırakan şiirleriyle müthiş bir derleme bu kitap ama ne yazık ki baskısı yok. Şiirleri internette toplu olarak bulabilirsiniz, size tavsiyem İsmet Özel'i İsmet Özel'in sesinden dinleyin.

Kitabın yarısından sonra başlayan şiir serisinde, masal tadında şiir yazılması hoşuma gitti ve sevip alıntıladığım birçok yer oldu. Bunun haricinde kitabın geneli için belirgin olarak hatırladığım tek şey, bilmediğim kelimelerin anlamlarına birçok kez bakmış olmamdı.

Gelin biz buna 'Bir İsmet Özel Masalı' diyelim.
Fakat şiir neden İsmet Özel ile başlamıyor?
İsmet Özel bizden biri. Yola çıktı yolu bilmeden/ belki de en başından bilerek. Onun dilinden dökülenler bizim için. Bizim masalımızı bize anlatıyor. Başlangıçta ne için yola çıktığını bilmeyen ama yine de 'uzun yola çıkmaya hüküm giymeyi' göze alanlar için yazdığı bir masal. Fakat biz buna 21.yüzyıl insanının ilmek ilmek dizelere işlendiği bir mesnevi de diyebiliriz..
Kendi sesinden her gün dinlediğim ve nihayetinde kitabını da okuduğum ve her dizesini okuyuşumda kulağıma İsmet Özel' in fısıldayışını hissettiğim nadide eser..
Kitapta başlangıçta yine kendi sesinden de dinlediğim 'Münacaat' 'Naat' 'Sebeb-i Telif' ve 'Dibace' şiirlerini de belirtmek gerek. Söylenecek çok şey var kitap için ama hangi birini yazmak gerek? İşte bunu kestiremiyorum. Kimsenin yapamadığını yapabilmiş bir şahsiyet için ne denebilir? Gönlüme her defasında ilk kez dokunuyormuş hissini verebilen bir başka şair bilmiyorum. Bizi bize anlattığı içindir belki de bu denli yakınlık, kim bilir?
Kitapta en çok sevdiğim bölüm nedendir bilmiyorum ama üçüncü bap 'Şivekârın Yolculuğudur' kısmı oldu. Dinlerken de en sevdiğim kısım buydu, okurken de. Fakat kitabı öyle bir yerde bitirmiş ki devamı gelecekmiş gibi bir his uyandırıyor. 'Bakın ben masalınıza başladım ama onu ne şekilde bitireceğiniz size kalmış. Ancak siz sonunu tamamlayabilirsiniz.' der gibi bir izlenim bırakarak kendine daha yakın olmamıza izin veriyor sanki. Sanki değil aslında düpedüz öyle, evet bunu yapıyor hem de büyük bir ustalıkla.
İsmet Özel'i doğrusu bu kitapta tanımak, anlamak da pek mümkün (bunu isteyenler için). Yola çıkışı, yolculuğu, başına gelenler.. Ee başka ne olsundu?
Edebiyatta bir yanardağ püskürmesidir İsmet Özel.
Doğrusu ne denirse densin, o geldiği noktayı, gelmek isteyip de ulaştığı noktayı biliyor ve bunun pek âlâ farkında, biz de öyle. Beni kendime getiren, hayata karşı sorulması gereken soruları bana sordurtan birine ancak Allah razı olsun, diyebilirim.
Yusuf'u bu yüzyılda, bu yüzyıla göre anlatıp bize farklı açıdan baktırarak anlatan canım şairim İsmet Özel'i görüp de tanışmayı nasip etsin bana Allah.
Okudum
Okuyacağım
Okutturacağım.
Şiirle kalın..
Selam ile

"Yusuf u cinler kaçırınca yedi yaşında önce annesiyle babası karalara büründü, sonra yavaş yavaş güzel Yusufun yokluğuyla kendine çirkinlik bulaşmış herkes siyahı seçti ..."

Sonrası...
Sonrası İsmet Özel'in gözünde bir Yusuf ve Şivekar masalı.

Muhteşem bir anlatım, şiir değil öykü değil, Şükrü Erbaş kitaplarında rastladığım hep, şiir-öykü tarzında bir kitap. Beni çok etkilediğini belirtmek isterim, hepimiz Hz. Yusuf'un hikayesini biliyoruz belki de, ama Özel'in kalemine bulaşınca bu hikaye, sanki yaşanmamış ve yaşanması pek mümkün olmayan bir hikayeymiş gibi geliyor. Yusuf peygamberin hayatı zaten beni çok etkilerken bir de böyle okumak beni mest etti... Yazdıkça kendimi tekrara düşeceğim en iyisi kitabı okumanız.

Önce sesinden dinleyerek aşık oldum
Sonra kitabındaki cümlelerine ...

Edebiyatı tam anlamıyla kullanan muhteşem bir yazar ...
Diğer kitaplarında da edebi kişiliğini bu kadar özgün kullanmış olduğuna eminim .

"Münacaat" "Naat" "Sebeb-i Telif" "Dibace" ve yedi bölüm "Yusuf Masalı"... İsmet Özel şiirde kazandığı müstesna yerini gönlümüzde de sağlamlaştırıyor.. okuduğunuz her defasında farklı bir tat alıyorsunuz farklı bir noktada toplanıyor dikkatiniz.. Bu yüzden büyük şair olmak kolay değil.. bütün şiirler önemliyken Sebeb-i Telif'e ayrı bir yer açmak gerekiyor.. "başkalarının aşklarıyla başlıyor hayatımız" ve tabi ki "aşk yazılmamış olsa bile adımın üzerine, adımı aşkın üzerine kendim yazarım" mısraları zihinde sürekli tekrarlanıyor...

İsmet Özel okumayan bir insana nasıl anlatabilirsin ki onu?
Tüm şiirler içinde hangisi onun, hemen tanıyabilirsin.
Sözü fazla uzatmaya gerek yok;
Masal anlatışı bile 'özel'.

İsmet Özel Bir Yusuf Masalında Yusuf peygamberin kıssasını ele alıyor ama öyle alışıldık şekilde değil. Yusuf’ta tüm modern insanın kaygı, düşüncelerini işliyor. Aynı değer yargılarından besliyor. Eser bir hayli sembolik ifadelerle ve deyimsel motiflerle dolu bu da eserin dilini okunabilmesi açısından çok zevkli bir hale getirmiş.