Özkan Gözel Gönderileri
Özkan Gözel kitaplarını, Özkan Gözel sözleri ve alıntılarını, Özkan Gözel yazarlarını, Özkan Gözel yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Duygulanımlarımız içerisinden geliyor dünya bize ve aynı zamanda biz duygulanımlarımızla biçimlendiriyoruz dünyayı. Güzel bakınca güzel görüyoruz, kötü bakınca kötü. Güya dünya orada, oysa dünya bizde. Dünya ile ilişkimiz daima
kendimizden hareketle. Ya da șöyle: Dünya kendimizden kendimize hareketin tam da orta yerinde. Sabır ve onun eksikli kipi sabırsızlık da dâhil bu harekete. Hakeza umut ve karamsarlık da. İnkıbaz ve inbisat da..."
"Uzak, çok uzak bir yerden bura'ya
konmuş-kondurulmuş bir yabancı gibiyim. Gece aynada yüzünü arayıp bulamayan, gün yüzüne kavuşunca yüzünü hatırlayan şu yabancı gibi. Nereden geldiğimi, kimin nesi olduğumu, bura'da ne aradığımı soruyorum kendime. Acep bu yaban ile ben nereden geldim, niye geldim? Bura'da zorum ne?
...Dünyanın orta yerinde bir garibim. Yabanda..."
"Kendimi ancak kendime mesafe alarak arayabilir ve ola ki bulabilirim. Kendi'nin nihai özgürleşmesi, kendi'nden bir ilk özgürleşme ile mümkün..."
"Bırak dünya orada kalsın.
İşvesiyle, iğvasıyla.
Bırak seni çağırsın gönül çelen kokularıyla, aşüfte gibi sokulmak için koynuna.
Bırak onu işveyle debelensin orada!
Dünya cam kadar yakın sana, yine de uzakta ama."
Sayfa 55Kitabı okudu
Özne mutlak anlamda hiç de kendiyle özdeş (kendiyle kaim) değildir, ama doğrusu bir başka özneyle özde eştir. İşte bu özde eşliktir ki özneler arası ünsiyeti peyda eder -bu en yalın anlamıyla s(ev)gidir. Bu, söz gelimi eşimle aynı evi paylaşmamdır, aynı evi, aynı rahmi, aynı karnı... Eş'liği dar anlamda almamak lazım. Öznenin özneyle bitişikliği, komşuluğu, kardeşliği (karın-daşlığı), kısacası eşliği söz konusudur. Özdeşlik değil, öz-de-eş-lik kısacası..."
Sayfa 48Kitabı okudu
"Değil mi ki ancak Hak'tır kaim binnefsihi,
demek ki özne ötekiyle ünsiyeti içre/ötekiyle ünsiyeti sayesinde kaimdir. Bu özne, şu özne ile öz-de-eş'tir. Dolayısıyla bir öznenin yalıtık özdeşliği değil ama bir başkasıyla öz-de-eş-liği ona kimliğini veren onu o kılan..."
"Değil mi ki öz özler ötekini, ötekine kaynar kanı, yalıtıklık sürgünüdür özün, öznenin.
Öz kanar çünkü kendibeslek değil.
Öz başkayı öz-leyerek kend'olur.
Sosyallik içre ötekidir özün özlediği.
O ancak ötekiyle hemhâlliği içre kendisidir.
Bir çift olarak olmak ve ölmek, kevn ü fesat âleminde birbirlerine eşlik ederler, biri diğerinin mütemmim cüzü olarak hilkatın çatallı düzenine aittirler.
"Kişi doğduğunda ölmek için yeterince yaşlanmış demektir", bu yüzden, şair sözü hilafına hiçbir ölüm "erken ölüm" değildir. Eli kulağındadır ölümün, sanki doğar doğmaz okunmuş salâmız. Haddizatında "ölüm, kend'ölümümdür": bana gelir, beni benden eder. Muntazırdır ölüm, muntazar olmasa da; atlamaz, ıskalamaz, tam zamanında gelir: gölgemin üstüne kapaklanır, kendimi ölürüm.
Sayfa 20Kitabı okuyor
"İmkansızlığın imkanı" olan ölüm, keza eş-imkan olarak gösterir kendini: Hayatı gölge gibi takip eden, ona eş-lik eden ölüm, karşıtı olmak bir yana onunla çift oluşturur. Öte yandan bu eşlikte, bu birbirine eş olmada, hiçbir biçimde birbiriyle çakışma ve özdeşleşme söz konusu değildir. Birbirine ait olan hayat ve ölüm, böyle olmakla kend'oluşuma birlikte-aittir. Başka bir ifadeyle, bir çift olarak hayat ve ölüm, eşliği mümkün kılan bir sıhriyete sahiptir; öte yandansa onlar, çakışmamacasına ayrı ve özdeşlikten uzaktır. Çift-olmada, karşıtlık ve kayıtsızlığın ama aynı zamanda özdeşlik ve aynılığın ötesinde bir-birin-den-olma olarak birbirine-ait-olma söz konusudur: ölüm ve hayat, uyku ve uyanıklık, imkan ve imkansızlık, gök ve yer... birbirlerinden ayrı olmakla birlikte, birbirlerinden olarak birbirlerine aittir. Çiftin birbirine özdeş olmayan, biri diğerinden farklı her bir unsuru, yekdiğerine nispetle izah edilebilir, çünkü bunlar ayrıma rağmen ve/ya ayrımla birlikte, hatta ayrım sayesinde birbirlerine aittir.
Sayfa 19Kitabı okuyor