Antwerp'te doğan Paul de Man 1942'de Brüksel Üniversitesi'nden mezun olduktan sonra ABD'ye göç ederek 1947'ye dek yazar, gazeteci ve çevirmen olarak çalıştı. Harvard Üniversitesi'nden doktorasını aldıktan sonra Bard College, Harvard, Cornell ve Johns Hopkins gibi üniversitelerde öğretim üyeliği yaptı. 1970'ten ölümüne dek Yale Üniversitesi'nde ders verdi. 1960'ların sonunda Jacques Derrida'yla tanışarak yakın dost ve çalışma arkadaşı olan de Man, Yale Üniversitesi'ndeki ilk yıllarında yayımladığı Blindness and Insight: Essays in the Rhetoric of Contemporary Criticism (1971, Körlük ve İçgörü: Çağdaş Eleştirinin Retoriği Üzerine Denemeler) adlı kitabıyla ismini duyurdu. Bu yapıtta, Blanchot, Lukács, Poulet, Derrida, Heidegger,Bloom gibi çeşitli isimleri ele alarak, bu eleştirmenlerin inceledikleri metinlerin yapısı hakkındaki bulgularının, en başta model olarak kullandıkları genel anlayışla çeliştiğini gösteriyor ve eleştirel bakışın aslında bir nevi ''körlüğü'' içerdiğini ve her edebi metnin kendine ait bir yanlış okumayı öngördüğünü dile getiriyordu. Paul de Man, Yale Üniversitesi'ni yapısökümcü eleştirel kuramın merkezi haline getiren Körlük ve İçgörü'nün ardından, buradaki görüşlerini Allegories of Reading: Figural Language in Rousseau, Nietzsche, Rilke, and Proust (1979, Okuma Alegorileri: Rousseau, Nietzsche, Rilke ve Proust'ta Figürel Dil) adlı kitabında geliştirdi. Diğer yapıtları arasında The Rhetoric of Romanticism (1984), The Resistance to Theory (1986; Harold Bloom, Jacques Derrida, Geoffrey Hartman ve J. Hillis Miller ile birlikte) ve Aesthetic Ideology (1988) bulunan de Man, 1983'de Connecticut'ın New Haven kentinde yaşama veda etti.
1980'lerin sonunda, De Man'ın 1940-42 yılları arasında Belçika'da çıkan Nazi yanlısı Le Soir gazetesi için yazdığı ve Yahudi karşıtı ifadeler içeren yazıların ortaya çıkması büyük tartışma yarattı. Kimileri yazarın bu tutumunu çok eleştirdiyse de, Derrida gibi yazarlar de Man'ın bu yazılarının hoş görülemeyeceğini ancak eserlerinin bu yazılardan bağımsız incelenmesi gerektiğini vurguladılar. Bu yazılar 1988 yılında Wartime Journalism, 1939–1943 adı altında bir araya getirilerek yayımlandı.