Keşke annem babam da okusaydı... dememek mümkün mü? Çoğunlukla bilmeyerek, bazen bilerek ama çocuk işte diyip önemsemeyerek evlerimizin kenar süsü, köşe yastığı olarak büyümüş bizler... Şimdi pedagojinin böyle bir çok boyutunu gördükçe, anladıkça, okudukça "yine iyi kurtarmışız kendimizi :)" demekten alıkoyamıyor insan kendini.
Çocuk, içinde koca bir dünya taşıyan bir evren... Bunu fark etmek gerek... Onu önemsemek, ona yalnızca 'bakmak' değil onu gerçekten 'görmek'...Kesinlikle zor. Ama imkansız değil. Bu kitap ile insanın zihninde öyle farklı pencereler açılıyor ki, biri ya da birkaçı bize farklı manzaralar sunsa yetmez mi?
Her ebeveyn, her öğretmen, her yetişkin okumalı ki çocuğun o sonsuz evrenini bitimsiz bir zindana çevirmemeli...
