En Eski Pierre Reverdy Gönderileri
En Eski Pierre Reverdy kitaplarını, en eski Pierre Reverdy sözleri ve alıntılarını, en eski Pierre Reverdy yazarlarını, en eski Pierre Reverdy yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
SAYDAM GÜN
Yelken daha alçak olan gökyüzüdür
Yayılan kuş
Geçen bir ses
Basamaklar
Av
Çekip giden her şey
Geniş
Kesikli
Hava çarpar ve hatırlar
Düşecek kanat
Biriken çığlıklar
Ve kaldırım üstünde koşan adımların boğuk sesi
Ağaçtan daha yüksek
çarmıhın geride bıraktığı
dizginsiz, gölge
Ve yol üstünde kırılan gün
bitmedi.
...
Suya karışmış yüz
Sessizlik içinde
Çok fazla ağırlık boğazda
Çok fazla su kavanozda
Çok gölge devirilmiş
Çok fazla kan yokuşta
Asla bitmedi
Şu billurdan rüya
Kendimden uzakta olmak isterdim
Çok yakındayım
Yaklaşıyorum
İpek ipliklerin yumağında
Kütüklerin kilit taşına karşı
Gelmemiş ne varsa hepsinden
Yakından yakına doğan gölge
Belirsiz mizacımın merkezinde
Ölü yaprak kadınların yere saçılmasıyla
Katılaşmış tutkunun burgacında
Kapıların yuvalarında kaynadığı görülen rüzgârdan
Gün batısının
Sözden daha büyük ağırlık yoktur.
Bir bardak banotu
Boşaltın dökün ruhuma
Her şey hazırmış gibi
Yataktan çıktı sabah
Daha güçlü daha da güçlü
Kime sunulur çabalarımız
Çalış ölünceye kadar
Çarpıt ruhunu
Bir gün bozulacaksın
Ve kimse teşekkür etmeyecek sana
Onca çırpınıp durmana
Geçmiş bitmiş belirli
Gidip bulsun cennetini
Ya da arafin içinde
Kazanmadıysa cehennemden
Kızartma makinasını
Ki şeytan çalıştıracak onu
Gidip görsün diye
Al heybeni
Ört yüzünü
Ve git
Gece altında
Beyazlar yol
Vakit geç
Defol git
Geçsin
zaman
Unut bir gün yaşadığını
Öl bu zamanda
Ve başla yeniden
Soyunan
evrenin son noktasına
Doğru yürümeye
Değiştir elbiseni
Koru derini
Böylece gizlenir doğru yanlışın altına
Zor değil
Gözyaşı faydasız
Geri çekilir kalbin
Ama daha güçlü
ve küçük
İter hayat seni ölüme doğru
Yolcu ve gölgesi
Yol boyunca giysilerini bir bir çıkarırken hava çok sıcaktı. Hepsini çalılara asılı bırakıyordu. Çıplak kaldığında kente iyice yaklaşmıştı. Büyük bir utanç kapladı yüzünü ve kente girmesini önledi. Çıplaktı ve bu bütün bakışları üzerine çekecekti.
Bunun üzerine kentin çevresinden dolaştı ve karşı kapıdan girdi. Şimdi ilk kapıyı geçerek onu korumakta olan gölgesinin yerini almıştı.
O çukurun önünden geçerken bir kez eğdim başımı
Kim var orda
Hangi yol bitmeye geldi buraya kadar
Hangi durdurulmuş hayat
Hani benim hiç bilmediğim
O köşede titrer ağaçlar
Ürkek bir rüzgâr eser
tüm zamanların gülüşü
Çok ararken molozların içini
Çok ararken gecenin inzivalarını
Çok ararken yalanların altını
Örülmüş kökleri
Küflenmiş gülüşleri
Yağlı bitkiyi
Kuru bitkiyi
Cesedi
Bin kollu obur ahtapotu
Hokkabazı
Utanmasız kılıç oburunu
Bütün erdemlerden yıldızlı aynayı
Umutsuz bir vuruş gibi
Kalbinin kendini bitirdiği yansımasız ateş altında
Aynayı boşaltan talih bir yana
Bir kulis iççekişi
Kumda kefenlenmiş çakal rüyası
Çiğ etten bu maske
Köşelerde bulmuş rengini
Kötülüklerinin yeşilimsi tuzundan