Mesala hani insan sırtından hançer yedikçe kimsesizleşir,kimsesiz hissettikce sessizleşirdi ya..böyle zamanlar,tek başına olmanın aslında manevi bı kalabalık olduğunu fark ettiren ve kimseye ihtiyacının olmadiğini yüzüne yüzüne çarpan
bı ayet vardı :
Allah kuluna kâfi degil mi ?
Zümer,36
"farkında olmali insan..
Kendisinin,hayatın,olayların,gidişatin farkında Olmali..farkı fark etmeli,fark ettiğini de fark edilmeli bazen..bı damlacık sudan nasıl yaratıldığını fark etmeli.Anne karnına siğarken dünyaya neden siğamadiğini ve en sonunda bir metrekarelik yere nasıl siğmak zorunda kalacağini fark etmeli"..