Senin uykunda çocuklar uyuyor, hâlâ;
bense duyuyordum kâh ufalandığını kâh yeniden yükseldiğini bir çığlığın;
ellerin çırpıldığını ve bilmediğim tatlar serdiğini önüme bir sesin.
Sessiz evleri izleyeceğiz,
gözleri açık yattığı ölülerin
ve çocukların çoktan büyüdüğü
onları hüzünlendiren gülüşlerle,
ve suskun camlara vurduğu dalların
gece yarılarında.