Öyle diyordu çünkü Başkomutan Mustafa Kemal: Hayat ve rahatın hiç düşünülmemesi gerektiğinde subay, hayatını ve rahatını feda etmeyi şeref bilecektir. Namusun gereği budur.
"Biz baktığımız her yerde Atatürk'ü görür, Söylenen her sözde Atatürk'ü duyar, Attığımız her adımda Atatürk'ü izleriz. Atatürk'le yaşar, onun için ölürüz!"
"Emrimi ikiletmeyin! Bakın." Diye yineledi Mehmet Teğmen. "Gördünüz mü yıldızları?" diye sordu buğulanan sesiyle Mehmet. Atılganlar hıçkırarak yanıtladılar: "Evet Komutanım, evet!"
Mehmet gözlerini yummadan son cümleleri dökülmüştü dudaklarından:
"Heh işte üzülmeyin! Onların hepsi benim, ben oradayım artık."
Ve birkaç saniye sonra gözleri sonsuzluğa kapanmıştı...