Yeniden başlayabiliyorsa insan, bunu her zaman yapabilir. Hiçbir şey için geç değil hayatta. Yaşanması gereken ne varsa zaten sırasıyla yaşıyoruz. Öyle güzel bir döngü ki bu, tesadüflerle, karşılaşmalarla bize gülümsüyor...
Kitaplarım... Onlar benim küçük sırlarımı. Hepsinde ayrı bir hayat yaşıyordum. Hepsi bendim, hepsi benim hikayemdi. Kaç kere aşık oldum? Kaç kere kaybettim bilmiyordum. Okudukça yenilenen bir hayattı benim kitaplarım.
İlk aşk, ilk kez heyecanlandığın, yanında mutlu olduğun, gözlerine bakınca huzur bulduğun, kıskandığındı. Bu kaç yaşında olursan ol, kaç kişiyle sevgili olursan ol böyleydi. İlk aşk bence, ilk aşık olduğun insandı...
İnsanoğlu kendini en çok hayalleriyle kandırıyor. Ben de hayaller gerçek olmayınca kitaplara sarıldım; kitaplardaki hayatları yaşadım, ağladım, sevindim, aşık oldum ve ayrıldım ama en önemlisi vazgeçmemeyi de kitaplardan öğrendim.
Yine saniyeler, dakikalara küsmüştü. Zaman ilerlemiyordu! Aslında, zaman çok garip bir kavramdı. Yaşamayı saatlere sığdırmak ne saçma! Dün, bugün, yarın... Hepsi aynı değil mi?