“İyi ama” der Meral, “aşık olduğun benim resmim. İşte ben de burdayım. Söyleyeceklerini dinlemeye geldim.” Kuşkuyla karşılık verir Halil: “Belki sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın.”
(…)
“Bu korku sevdiğin şeye ebediyen sahip olabilmek için çekilen bir korku. Ben senin resmine değil de sana aşık olsaydım o zaman ne olacaktı? Belki de alay edecektin. Halbuki resmin dostça bakıyor bana ve ebediyen de öyle bakacak.