Selim Bektaş Sözleri ve Alıntıları
Selim Bektaş sözleri ve alıntılarını, Selim Bektaş kitap alıntılarını, Selim Bektaş en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Samimiyette Yusuf Atılgan gibi ol.
Bana ister “sen” diye, ister “siz” diye seslen. “Siz” desen bile ben “sen” anlayacağım.
Sayfa 275 - Can Yayınları
"Müthiş sıkılıyorum. Daha kötüsü, insanlardan soğuyorum galiba… Oysa ben onlarsız, onlara güvenmeden edemem. Ama elimden ne gelir. Sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki… Büsbütün kabalaşmaktansa, uzaklara gitmek daha iyi."
Yusuf Atılgan
"Bencillik bu; evet ama insan ancak benciliğini gizlemeye yeltenmek iki yüzlülüğünden kurtulduğu zaman bağışlanabilir gibi geliyor bana. İyilik, kötülük bir alışkanlık olabilir; ama bencillik bir içgüdü gereği."
Sayfa 281 - Can YayınlarıKitabı okudu
Edip Cansever
Uzaklar... Bu kelimede ıssız, boynu bükük, hatta insana yaraşan bir bitmezlik yükü var. Her şeyden daha gerçek gibi geliyor bana. "Hadi kumar oynayalım!", "içki içelim!" der gibi, "uzaklar yaşayalım!" da olmalı sözlerimiz de. Bizi bir kadının beklemesi, bir mutluluğa varacağımız, iyi şeyler yazacağımız, kötü bir günün avuntusu vb... Karşısında her zaman bir "uzak" kelimesi var. Ya olmasaydı?..
Sayfa 113 - Can YayınlarıKitabı okudu
Edip Cansever
Övünmek için söylemiyorum - sen anlarsın - kendimle yetinebiliyorum ben. Bazen de düşünüyorum; belki de bütün kötülüklerin kaynağı bende... Durum ne olursa olsun, seçeceğim tek şey yalnızlık oluyor.
Öyle pek yalnız da sayılmam ya. Benim şiir Tanrılarım, kendimle konuşma Tanrılarım, hüzün Tanrılarım, çılgınlık ve isyan Tanrılarım, bazen de düpedüz Tanrım var.
Sayfa 112 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yusuf Atılgan
D. H. Lawrence, E. Poe'ya değgin bir denemesinde, "Sevileni tanımak, anlamak, sevgiyi öldürür," diyor. Tuhaf bir düşünce. Anlamakla ölecek sevgi gerçekten bir sevgi midir ki! Belki bir sevgi sanısı, bir yanılgı olabilir.
Sayfa 284 - Can YayınlarıKitabı okudu
Edip Cansever
1. Bir yatılı okul düşün. Dünyanın en loş avlusunu ekle oraya. Bunu böyle yaptıktan sonra iki kımıltı al (insan olabilir), tenis oynasınlar... İşte beyazın biri gelip biri gidiyor. Öyle bakıyorsun ki, onlar değil de sen oynuyorsun sanki. Top çizgiyi aşıyor, kımıltı duruyor, karanlık daha karanlığa geçiyor: SIKINTI.
2. Çam ağaçlarının çok olduğu bir bahçe, bir bank. İki kadın oturuyorlar; konuşmadan... Uzakta bir çıkrık koptu (Merhaba Çehov!): SIKINTI.
3. Simsiyah bir kahvedeyiz. Sapsarı bir adam, oturuyoruz kahvede. Elimizdeki çay değil. Hüzün mü diyelim? Hayır: SIKINTI.
4. Düz bir yolda yürüyoruz. Sevinecek tek şey yok. SIKINTI.
5. Bir çocuk ağlaması işittin: SIKINTI.
6. Kiliseleri temiz tutmalı: SIKINTI.
7. Ahşap bir evde masal anlatıldı: SIKINTI.
8. SIKINTI.
9. Sıkılmayı iyi bilirim ben. O kadar az sevdiler ki beni: SIKINTI.
Sayfa 96 - Can YayınlarıKitabı okudu
Edip Cansever
Sen de sıkıl. Hem de sıkıntının değerini bil. Herkes sıkılmaz.
Sayfa 98 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Müthiş sıkılıyorum. Daha kötüsü, insanlardan soğuyorum galiba. Oysa ben onlarsız, onlara güvenmeden edemem. Ama elimden ne gelir. Sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki. Büsbütün kabalaşmaktansa, uzaklara gitmek daha iyi.”
Arkadaşlık salt beyinle kurulmuyor. Aşk gibi bazen o da, duygularımızın en güçlü, en düzenli, en yüce biçimi. Bu yüzden sevmek kolay olabilir ama sevmemek zor gibime geliyor
öylesine sıkıl ki ortada sıkılmak diye bir şey kalmasın.
Edip Cansever
Son günlerde yazılarını da göremeyince içime bir kuşkudur düştü: Hasta mısın, yalnızlığını mı deniyorsun, yazarlığın tadını mı çıkarıyorsun?.. Bir de aşıktın filan... Hani, kim bilir, sevdiğini sandığın bir karanlığa mı gömüldün? Bunların hepsi de olabilir ya, aklıma şu da geliyor: İnsan acılar içinde kavrula kavrula acıyı benimsiyor, salt acılardan yapılmış bir ülkenin tadını çıkarmaya başlıyor. Hatta acılarından ötürü göneniyor bir bakıma.
Sayfa 104 - Can YayınlarıKitabı okudu
Edip Cansever
Yalnızlığım artıyor. Böylece güçleniyorum. Daha insani, daha olağanüstü bir durum içinde tuhaf bir mutluluk duyuyorum. Sanki insanın olması gereken yeri buldum, çadırımı kurdum. Sabahları başlıyorum kendime yol almaya; akşama dek sürüyor bu. Bütün şiirsel bölgeler açlıklarından kurtuluyorlar. Bir yığın insanla konuşuyorum; tanımıyorum hiçbirini...
Sayfa 150 - Can YayınlarıKitabı okudu
Edip Cansever
Müthiş sıkılıyorum. Daha kötüsü, insanlardan soğuyorum galiba... Oysa ben onlarsız, onlara güvenmeden edemem. Ama elimden ne gelir. Sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki... Büsbütün kabalaşmaktansa, uzaklaşmak daha iyi.
Sayfa 112 - Can YayınlarıKitabı okudu