Serap Yüzgüller Gönderileri
Serap Yüzgüller kitaplarını, Serap Yüzgüller sözleri ve alıntılarını, Serap Yüzgüller yazarlarını, Serap Yüzgüller yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yedi ölümcül günah
Hieronymus Bosch'un 1480 tarihli yapıtında, içinde isa imgesi bulunan büyük dairenin etrafında genellikle kadınlarla kişileştirilen yedi ölümcül günah betimlenir. Yapıtın köşelerinde yer alan dört dairede ise geç Ortaçağ'da yaygın bir inanç olan "Yaşamın Son Dört Evresi”ni gösteren " Ölüm Döşeği", "Son Yargı" , "Cennet" ve "Cehennem" sahneleri yer alır. Öte yandan günahların hayvanlarla temsil edildiği betimler de söz konusudur: Kibir, tavuskuşu; öfke, ayı; kıskançlık, hindi ya da yılan; açgözlülük, kurbağa; tembellik, eşek; oburluk, domuz; şehvet, horoz ya da kentauros.
Sayfa 352Kitabı okudu
Vanitas, çeşitli göstergeler yoluyla yaşamın geçiciliğini, boşluğu ve anlamsızlığını belirten ölü-doğa (natürmort) türüdür. Özellikle 17. yüzyılda sıklıkla resmedilen vanitas iki farklı tarzda karşımıza çıkar. İlkinde kendi anlamlarının dışında simgesel anlamlar taşıyan kimi nesneler (saat, kafatası, ayna, kelebek, çiçek, mum, kitap) sanatçının yeteneği doğrultusunda bir araya getirilir. Bu nesneler aslında hep yaşamın kısalığı ve geçicili ile ilgilidir. Momento Mori (ölümünü anımsa) biçimideki betimlemelerdir.
İkinci tarzda ise; İsa ve Hıristiyanlığın simgeleri olarak ekmek, şarap, su ve balık kullanılır. Ve bu kompozisyon Tevrat’taki Vaiz bölümü ile ilişkilendirilir.
Sayfa 352Kitabı okudu
Sanat tarhinde yalnızca tek bir “çile” (passion) sahnesinin betimlenmesinin yanı sıra çevrim biçiminde bir bütün olarak tasvir edilmesi geleneği de vardır. Bu anlayış 13. yüzyılda iki büyük tarikat Fransiskenler ve Dominikenler tarafından geliştirilmiş; kendileri kilise ve manastırlarında sanatçılara bu yönde siparişler vermişlerdir. Bu sahneler, Ortaçağ’da salt resimler değil, mysteries olarak müzikli tiyatro alanında da canlandırılıyordu.
Sayfa 342Kitabı okudu
Piero della Francesca’nın 1450 tarihli yapıtında, sütuna bağlanan İsa’nın Vali Pilatus denetiminde kırbaçlanması, öteki yanında ise kimlikleri kesin olarak saptanamayan üç erkek figür görülür. Yaygın bir görüşe göre, İsa’nın yanına yerleştirilen bu figürler, resmin yapıldığı dönemde Doğu-Batı Kiliseleri arasındaki uzlaşma çabaları ve Konstantinopolis’in Osmanlığı İmparatorluğu tarafından alınışına gönderme yapar. Bu noktada başında sarık taşıyan figürün, Osmanlıları temsil ettiği yorumu yapılmıştır. İsa’nın kırbaçlanması sırasında İsa’ya yapılan eziyet ile Konstantinopolis’in düşüşü sırasında kente yapılan eziyet arasında bir ilişki kurulmuştur.
Sayfa 226Kitabı okudu
Raffaello’nun “Mucizevi Balık Avı” tablosu
Luka’nın anlatısına göre “mucizevi balık avı” sahnesinin alegorik yorumlarında; kayık kiliseyi, balık ağı inancı, deniz ise pagan dünyayı temsil eder. Kuzgun ise günah ve inançtan dönmenin simgesidir. Resmin Papalığa ilişkin göndermelerini, arka planda görülen idealize edilmiş Roma manzarası güçlendirmektedir.
Sayfa 192Kitabı okudu
P. Paul Rubens’in, “Cennet Anahtarlarının Petrus’a Verilişi” tablosu
İsa’nın cennet anahtarlarını Petrus’a teslim edişine bağlı olarak Petrus’un başlıca atribüsü, elinde taşıdığı anahtardır. Karşı-Reformasyon döneminde, Petrus’un ardılı kabul edilen Papa’nın yetkisinin ifadesi olarak söz konusu tema önem kazanmış; anahtar ise kilisenin otoritesini temsil eden bir simge niteliğinde kiliseye ait armalarda sıkça kullanılmıştır.
Sayfa 176Kitabı okudu
Ortaçağ örneklerinde şeytan, boynuzlu, kanatlı, vücut derisi koyu renkli bir figürdür. Rönesans’tan itibaren ise hilekârlığın temsili olarak keşiş giysileri ile temsil edilir.
Sayfa 173Kitabı okudu
Hıristiyan ikonografisinin ana karakterlerinden biri olan Meryem, İsa’nın doğumu ve çarmıha gerilişi sürecine ilişkin anlatılarda konu edilmesi dışında kanonik İncil yazarlarının sessiz kaldıkları bir figürdür.
Sayfa 153Kitabı okudu
Tevrat’ın başlangıç bölümü olan “Yaratılış” öyküsünün ilk aşamasını oluşturan “Evrenin ve Dünyanın Yaratılışı”, 12. yüzyıl kitap resimleri, Gotik Kiliselerin Portal Kabartmaları ve vitray süslemelerinde yaygın biçimde betimlenmiştir. Gotik yapıların Hıristiyan düşüncesinin görsel bir ifadesi olduğu dikkate alındığında, yaratılış teması bu görsel ifadenin bir aşaması olarak özellikle kiliselerin giriş cephelerinde konumlanmıştır. Bu sahnenin en kapsamlı betimini Venedik San Marco Kilisesi’nin “Yaratılış Kubbesi” mozaiklerinde buluruz.
Sayfa 19Kitabı okudu
Sanat yapıtını salt bir biçim olarak ele almak onu açıklamaya yetmez. Kuşkusuz ki sanat yapıtının bir biçimi vardır; ama bir de anlattığı konusu vardır, taşıdığı bir anlamı bir “içeriği” vardır. Sanatta biçem değişimini açıklamak için yalnızca biçemin ölçü olarak alınması, dünyanın salt optik olarak algılanması anlamına gelir. Deyim yerindeyse, sanat yapıtının “ruhunun” da ele alınması gereklidir.
Sayfa 16Kitabı okudu
İkonografi, Grekçe iki sözcüğün birleşiminden oluşuyor: eikon (imge) ve graphia (yazım). Kökenindeki bu anlama dayanarak sözcük “imge yazma” ya da “imge oluşturma” biçiminde açıklanabilir. Ancak sana tarihi söz konusu olduğunda, ikonografiyi yöntemselleştiren Erwin Panofsky’nin deyişiyle “sanat yapıtlarında betimlenen olay, kişi, düzen ve kalıpları inceleyen bilimsel disiplin” olarak tanımlayabiliriz.
Sayfa 13Kitabı okudu
Sanat yapıtlarındaki anlam sorunlarının doğusu-batısı yoktur; bu açıdan bir Bizans resmi, bir Doğu minyatürü bu açıdan bir Correggio’dan, bir Botticelli’den çok da farklı değildir. Sonuçta her klasik sanat yapıtı bir şey anlatır.
Sayfa 11Kitabı okudu
yedi ölümcül günah ( Seven Deadly Sins )
Papa Gregorius'un Kilise Kanunları ( İS 590 ) içinde düzenlediği yedi ölümcül günah ilkesine dayanan bu betimler , Ortaçağ sanatında yaygınlık kazanır . Bu günahların en önemlisi , kibirdir ( superbia ) ; ötekiler ise öfke ( ira ) , kıskançlık ( invidia ) , açgözlülük ( avaritia ) , tembellik ( accedia ) , oburluk ( gula ) ve şehvet ( luxuria ) olarak sıralanır .Hieronymus Bosch'un 1480 tarihli yapıtında ( Prado , Madrid ) , içinde isa imgesi bulunan büyük dairenin etrafında genellikle kadınlarla kişileştirilen yedi ölümcül günah betimlenir. Yapıtın köşelerinde yer alan dört dairede ise geç Ortaçağ'da yaygın bir inanç olan " Yaşamın Son Dört Evresi " ni gösteren " Ölüm Döşeği " , " Son Yargı " , " Cennet " ve " Cehennem " sahneleri yer alır . Öte yandan günahların hayvanlarla temsil edildiği betimler de söz konusudur : Kibir , tavuskuşu ; öfke , ayı ; kıs kançlık , hindi ya da yılan ; açgözlülük , kurbağa ; tembellik , eşek ; oburluk , domuz , şehvet , horoz ya da kentauros .
Sayfa 352 - hayalperestKitabı okudu