Sonay Karasu Gönderileri
Sonay Karasu kitaplarını, Sonay Karasu sözleri ve alıntılarını, Sonay Karasu yazarlarını, Sonay Karasu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Merhaba içimin sızısı
Merhaba incinmiş diğer yarım
Sayfa 157Kitabı okudu
Benden ne kaldı geriye
Bölük pörçük anılar
Biraz da
Buruk bi gülümseme
Sayfa 141Kitabı okudu
Bin kere doğsam bin kere sanadır kaderim
Sayfa 125Kitabı okudu
Ruhumun en mahrem sırları,gizlidir senin teninde
Sayfa 124Kitabı okudu
Bir yalnızlık nehrindeyim.
Yolum sana
Yönüm sana
Sayfa 116Kitabı okudu
Kısa ömrümün en uzun yolundayım.
Mola versem,azıksızım,zaman yok.
Yürüsem,yorgunum, mecal yok.
Sayfa 105Kitabı okudu
Her şey hurda
Her şey enkaz
Bu kalp kara kutudur artık
Sayfa 99Kitabı okudu
Haydi gel ateşkes imzalayalım.
İlk madde: sevmek yok insanları
Sayfa 90Kitabı okudu
Kaç ben vardı sizden arta kalan
Hangisi daha kırgın?
Hangisi daha suskun?
Hepsi en fazlasından kızgın
Kendimi affetmedikçe
Sizden nefret ediyorum!
Sayfa 90Kitabı okudu
Sana dokunmak ise; hasret çağından yontulmuş aşk çağına atlamasıydı yeryüzünün.
Sana dokunmak milattır!
Sayfa 33Kitabı okudu
Renklerim birbirine çoktan karışmış,en çok gözlerim akmış, yanağıma doğru başlayan siyah yolculuk ise suskun dudaklarıma varılamayan son ayrılıktı.
Sayfa 13Kitabı okudu
Oysa her gitme hayali olduğun yere daha çok çakılmaktı biliyordum. Olsundu; ilk kelimeden son kelimeye kadar uzaklaşabilirdim kara iklimden…Hatta paragraf aralarında mola verebilirdim bir limanda; martılara selam verir, denizin rüzgarına taratabilirdim saçlarımı…Bir balıkçı kasabasında özgür bir dünyanın lideri yapabilirdim kendimi, ütüsüz tişörtlerime parmak boyaları ile saçma figürler çizebilir, akşam yatma saati umurumda olamayabilirdi. Ölen şehirler için her doğan gün ile ağıtlar besteler miydim bilmiyorum. Hani demiş ya: Gülten Akın; “Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya” Evet; cümlenin bütün yükü o iki harfli “ah” kelimesinde…Kimsenin vakti kalmamış güzeli hayal etmeye…Ben bugün bir kahve içimlik vakitte gittim denizin olduğu kıyılara,bindim rengi kesinlikle mavi olan bir yelkenliye…Ağzımda bilinmedik bir türkü, ayaklarımda kumlarla dans kıvraklığı, ellerimde bir kız çocuğunun saçlarını örerken ki heyecanlı telaş.
Haydi ruhum kalk git şimdi.
Sonay Karasu
Dahili şiir kliniklerine yatırdılar beni. Bulamayacağımı bildiğim şifalar dilediler. Umut sürdüler ekmeğime. İsimleri senin adına benzemeyen haplar verdiler. Asla postaya vermediklerini bildiğim mektuplar yazdırdılar.
Ama ben, inadına beyaz kağıtlarda sohbetler ettim seninle.
Adresim yok sevgili.
Bir kuşun kanadında cevap bekliyorum sonsuza kadar
SONAY KARASU
Kalabalık bir edebiyattın sen iki gözüm!
Narin sevmeliydim.
Sana yeraltı bulaşmamalıydı.
Sonay Karasu
İki satır dizeyi almaya gelesim var sokağınıza
Kalemini etime batırdığım yazarlar, dizelerine bir bir hasret astığım şairler, dört duvar arasına sıkışmış mektuplar. Mürekkebe karışmış bir sensizlik var. Hasretinden prangalar eskittim Ahmed Arif ile yaz ile kış arasındaki mevsiminde. Cemal Safi nice sonbaharlarda bekletti seni. Cemal Süreya can kenarlarında sana doğru yolculuklar yaptırdı, dönüşsüz biletler kestim yüreğine, denizin olmadığı yerde. Nazım’la umut adına martı oldum. Özdemir Asaf ile ödüm koptu hep sende, gördüğümü görecekler diye. Uykuyla geçmeyen şeyler olduğunu öğrendim Cahit Sıtkı ile...
Ve sevgilim gel göğe bakalım birlikte, Turgut Uyar tavsiyesi ile...
Hangisinden bir satır takılsa dilime, misafir olurum o yalnızlar sokağına. Ha bir yudum su kurumuş ağzımda, ha iki satır beyit yaralı bağrıma.
Ne fark eder?
İkisi de aynı şey bana göre. Beni hiç tanımadılar, ama yüreğime nasıl da dokundular. Evrensel bir acının ortak dilini konuştuk birbirimizden habersiz.
Yazdılar, yazdılar, yazdılar...
Ben ise okudum, anladım, ağladım.
Anlaşılarak anılmaktan başka bir amaç yoktu sanırım, meşaleyi devretmek var bir de tabii. Yine yersizim, yurtsuzum...
İki satır dizeyi almaya gelesim var sokağınıza
Sonay Karasu