Stefan Ihrig Sözleri ve Alıntıları
Stefan Ihrig sözleri ve alıntılarını, Stefan Ihrig kitap alıntılarını, Stefan Ihrig en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zamanın görüşlerini yeniden inşa etmeye çalışırken, olabildiğince metinlerin dilini kullandım. Aşırı milliyetçi söylemin çoğu kez beceriksiz ifadeleri gibi, terminoloji de buna dahildir. Bu yüzden Konstantiniyye ya da Konstantinopolis, ancak 1930’da adı resmi olarak değiştirildikten sonra İstanbul olur. Alman gazeteler 1930’lara kadar Ankara için “Angora” sözcüğünü kullanmasına rağmen, burada daha az kafa karıştırıcı “Ankara” sözcüğünü kullandım. Mustafa Kemal Atatürk, soyadını almadan önce de, aynı kişiye işaret edildiği için Atatürk olarak anılır; İsmet İnönü içinde aynı şey söz konusudur. Onun dışında, olanaklı olduğu sürece yaygın İngilizce kullanıma uydum; ama “Birahane Darbesi” yerine “Hitler Darbesi”ni ve olası “gizemli” çağrışımlarına rağmen, özgün kaynakların Türkiye’yi nasıl anlamlandırdığını göstermek için “lider” ve “ulusal” ya da “ırksal” yerine “Führer” ve “völkisch”i tercih ettim.
Kemalist başarılardan askeri ya da siyasal tercihlerin değil daha çok “koşulların” sorumlu olduğunu vurgulayarak Türk rol modelini itibarsızlaştırma girişimleri sürekli oldu. Öte yandan milliyetçi Alman basını, Kemalist zaferin “ulusal irade siyasetinin başarısı” olduğunu vurgulayarak bu görüşe itiraz etti.
1921’de Hamburger Nachrichten’de, yine Türk mazlumluğu ve saf milliyetçilik gibi temaları bir araya getiren uzun bir makale, şu Alman yorumunu özetledi:
Biz Almanlar, Mustafa Kemal’in ve ulusal savaşçılarının basiretli eylemlerini, yiğitçe işlerini ve başarılarını artniyet taşımayan bir kıskançlıkla izliyoruz; çünkü kararlı bir Führer’in öncülüğünde sağlam bir ulusal savaşçı grubunun bir gerilla savaşı vererek müttefik haydutlara ve sahtekârlara nasıl karşı koyup üstün gelebildiğine ilişkin bir rol model bize sunmaktadır... En fazla beş altı milyon kişinin yaşadığı Anadolu, azimli bir birleşik ulusal iradeden ötürü kendi gücüyle düşmanlara karşı koymaktadır.
Türk Bağımsızlık Savaşında İslamın ve Bolşevizmin rolüyle ilgili başlangıçtaki kafa karışıklığı, konunun Almanlaşmasını biraz zorlaştırdı. Tek başlarına bu boyutlara odaklanan “uzmanlar” bu sürece yardımcı olmadı. Bir alt konu olarak İslam, uzmanlar bir kenara itildikçe zaman içinde gündemden düştü. Ne var ki, Bolşevizmin özellikle karışık, şaşırtıcı ve zor bir konu olduğu anlaşıldı. Anadolu’da yeni başlayan milliyetçi Türk direnişi neredeyse aşılmaz güçlüklerle karşı karşıyaydı. Yunan ordusuna, İtilaf devletlerine, Ermenilere ve Osmanlı ordusuna karşı savaşı sürdürmek için çok ihtiyaç duyulan silah, mühimmat ve kaynak yetersizliği vardı. Bolşeviklerle ittifak Atatürk için acil ve çok ihtiyaç duyulan bir çözümdü. Ama bu, milliyetçi Alman gazeteleri için büyük bir ideolojik ve kavramsal sorun oluşturmaktaydı.
Göreceğimiz gibi, birçok gazete Türkiye’yle ilgili olarak “rol model” terimini sıkça kullandı; bu terim, haberciliklerine geriye dönük olarak dayatılmaz. Daha 1921’de Naziler Völkische Beobachter’de “Türkiye-Rol Model” (der Vorkamp- fer) başlıklı bir makale yayınladı. Sevr Antlaşmasının yerini Lozan Antlaşması almadan çok önce, belli başlı milliyetçi gazetelerin çoğu Türkiye’nin iki şekilde “yol gösterdi”ğini öne sürdü: Türkiye örneği, Paris antlaşmalarının düzeltilebildigini ve bunun nasıl yapılabildiğini gösterdi. Sol-liberal Frankfurter Zeitung bile Ağustos 1920’de, Sevr Antlaşmasında defterin kapanmadığını, dolayısıyla Versailles Antlaşmasında da kapanmadığını özellikle vurguladı. Diğer birçok gazete de Türk Bağımsızlık Savaşının başlangıcında benzer sonuçlara ulaştı: Türkiye, Versailles Antlaşmasının gerçekten düzeltilebileceğinin işaretini verdi. Deutsche Tageszeitung, Lozan’daki barış görüşmeleriyle ilgili ilk önemli yorumunda bu görüşü özetledi:
Bu 20 Kasımın, Lozan barış konferansının açılış gününün biz Almanlar için özel bir anlamı olmalı; çünkü bu gün, zorla dayatılan Paris antlaşmalarından [Gewaltfriedensvertrage] birinin, açıkça bu amaçla toplanan bir barış konferansıyla düzeltilmesi amaçlanıyor. Bu durum, bu kölelik antlaşmalarının boyunduruğu altında inleyen bütün halklar için olduğu gibi, bizim için de, bir umut [ışığı] ve aynı zamanda ciddi bir uyandır.
“Almanya’nın ve Türkiye’nin coğrafi, ekonomik, siyasal ve askeri durumları ne kadar farklı olursa olsun, manevi enerjiye, disipline, yurt sevgisine ve ulusal fedakârlık isteğine -Türkler zulme karşı bu niteliklere başarılı bir biçimde savaşıyorlar- iş gelince, onları bir rol model almamız iyi olur.”
Ağustos 1920’de Kreuzzeitung dünyadaki durumu yalnızca I. Dünya Savaşının bir devamı olarak değil, Rusya ile Britanya arasında bir çatışma olarak da okudu. Britanya kötü adam olarak ortaya çıktı ve “İtilafçı fatihlere karşı var olma mücadelesinde [Doğu] Rus Bolşevizmiyle birlik oldu.” Rusya’nın emperyalizme karşı bir müttefik olabileceği ortaya