Taha Cabir Alvani Gönderileri
Taha Cabir Alvani kitaplarını, Taha Cabir Alvani sözleri ve alıntılarını, Taha Cabir Alvani yazarlarını, Taha Cabir Alvani yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İslâmî eğitime meyledenlerin pek çoğunun durumu ektiği tarlanın hasadını yapma ümidi olmayan çiftçilere benzemektedir.
Sayfa 145Kitabı okudu
Çünkü fıtratında bir bozukluk olmayan sağduyu sahipleri gerçeği bulur bulmaz kabul eder ve benimserler.
Sayfa 100Kitabı okudu
Zekâtı, vermesi gerekenlerden alıp, muhtaç kimselere vermek, had cezalarını uygulama gibi toplumun düzeni ve idaresi kapsamındaki işlerdendi.
Sayfa 56Kitabı okudu
"İlmu'l-Hilâf" adını verdikleri ilim, mezhep imamlarından herhangi birinin naslardan çıkarmış olduğu hükümleri ezberleyen bir kimsenin, özel bir delile dayanmaksızın, farklı görüşleri çürütmeye çalışmasına imkân veren bir ilimdir.
Sayfa 24Kitabı okudu
Her kim ilme sahip olmaksızın Kuran ı tefsir ederse, cehennemdeki yerine hazır olsun.
TirmiziKitabı okudu
Gazali
Bir zamanlar (ilimleri ve dürüstlükleri nedeniyle) aranılan fıkıhçılar, sonraları (çıkar ve makam) arayanlara dönüştüler. Siyasal iktidar sahiplerinin tatlı sözlerine kulaklarını kapattıklarında saygı görüyorlardı, ama o sözlere kanamaya başladıklarında aşağılandılar.
İmam Malik e kırk sekiz konuda görüşü soruldu. Bunların otuz ikisine verdiği cevap 'bilmiyorum' oldu.
Görüş ayrılığı iki şarta uyması kaydıyla meşru olarak görüldü :
~İhtilafın her bir tarafı kendi argümanını destekleyen kanıta sahip olmalıdır. Bu kanıtı sunamamak, argümanı geçersiz kılmaktadır.
~Farklı bir görüşü benimseme, abes ya da sapkın bir sonuca götürmemelidir. Eğer görüşün abesliği başından itibaren açıkça belirli ise, hemen terk edilmelidir.
Sahabenin tavrı
Sahabe mümkün olduğu kadar ihtilafa düşmemeye çalıştı. Önemsiz konularda ihtilafa düşmediler
Kişisel kaprislerden kaçınma ve takva, ihtilafa düşülen konularda ashabın tek hedefini hakikat arayışına dönüştürmüştü. Hakikatin kendisi ya da biri tarafından dile getirilmesinin, tartışmanın tarafları için bir önemi yoktu.
Tartışma esnasında İslami davranış kurallarına sıkı sıkıya bağlı kaldılar. Meseleleri nazikçe ve dostane bir tavır içinde tartıştılar. Kötü ve aşağılayıcı bir dil kullanmaktan kaçındılar. Herbiri karşısındakini dikkatlice dinlemeye hazırdı.