En Eski Tessa Bailey Sözleri ve Alıntıları
En Eski Tessa Bailey sözleri ve alıntılarını, en eski Tessa Bailey kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Üzerinde yeterince düşünürsen her şeyden şüphe edebilirsin
"..yürüdüğün yolu sevmiyorsan, kendine başka bir yol çizmeye başla.."
“Ginger?”
Willa’ya baktı. “Efendim ?”
“Bu Nashville’e geri döneceğimiz anlamına mı geliyor?”
Kız kardeşinin sesindeki hissizlik gözlerinin dolmasına neden oldu ama kendini kontrol etti. Sonra böylesi felaketlerin peşlerinden gelişine ağlayabilir ve bunu hak
edip etmediğini merak edebilirdi. Ama şu an Willa’nın, içini rahatlatacak şeyler duymaya ihtiyacı vardı.
“Kızım , imkanı yok.”
Willa umutlu göründü. “Öyle mi?”
Ginger kafasını yana doğru eğdi. “Burayı seviyor musun?”
Kız kardeşi kafa salladı.
“O zaman kalıyoruz.” Kafasıyla heykeli işaret ederek
gülümsedi. “Dolly bir keresinde eğer Gökkuşağı istiyorsan yağmura katlanman gerek demişti.”
“Ne kadar da yerinde.”
İkisi de güldüler.
Sayfa 101Kitabı okudu
...... eğer gök kuşağını istiyorsan yağmura katlanman gerek .....
Sayfa 99Kitabı okudu
İnsanlar çoğu zaman tartışmalı kararlar verirlerdi ve kocaman bir pişmanlık dalgası onlara doğru geliyor bile olsa o kararları verirken gülümserlerdi.
Sayfa 18
"Canın cehenneme!"
"Elbet o da olur ama seninle birlikte."
“Yürüdüğün yolu sevmiyorsan kendine başka bir yol çizmeye başla.”
Eğer gök kuşağını istiyorsan, yağmura katlaman gerek..
Piper rolled her eyes. “What is it like having such an accurate sense of where things belong? And who belongs where?” Still scouting for critters, she said absently, “I can be in a room full of people that I know and still not feel like I belong.”
“I’ll love you until my heart gives out. I’ll be your man for a thousand years. Longer if I’m allowed.”
“Ah. Do you look for the bad in people?”
“Oh, my affliction is way worse than Piper’s; I like the bad in people.”
"Because look around. We’re alone here. We’re more alone with them in our lives than actually being alone.”
“You shouldn’t give up or stop demanding to be heard,” he said, needing to leave her in a better place and having no idea why. “Maybe you just need a different way to make them listen.”
An unrestrained laugh tumbles from my mouth before I can stop it or even think about swallowing the sound—and his knee stops bouncing abruptly.
In the ensuing silence, the only sound is Aiden exhaling unevenly. “Now that’s a laugh worth waiting around for, Stella.” Then, more to himself, “I was wondering if you were ever going to let me hear it.”
