Ulrich Plenzdorf Sözleri ve Alıntıları
Ulrich Plenzdorf sözleri ve alıntılarını, Ulrich Plenzdorf kitap alıntılarını, Ulrich Plenzdorf en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Nasıl oluyor da insanı mesud eden bir şey aynı zamanda felaketinin de kaynağı oluyor."
”her şeye rağmen anlaşılmamak bizim gibilerin yazgısı…”
"Kaderimin zorlu sınamalarla dolu olduğunun farkındayım. Ama yılmayacağım."
Böyle mi olacaktı,insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
"Böyle mi olacaktı, insan sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?"
"En üzüldüğüm şey, gençlerin en güzel vakitlerini aptalca dertlerle geçirmekten yaşamaya fırsat bulamamalarıdır."
Biz insanlar şikâyet etmeyi pek severiz, diye giriştim, iyi günler ne kadar az, kötü günlerse ne kadar fazla deriz, fakat sanırım bunda genelde haksızız. Tanrı'nın bize her gün verdiği iyi şeylerden zevk almak için, hep açık yürekli olsaydık, başımıza geldiği zaman kötüye katlanmak için de yeterince gücümüz olurdu.
İnsanın kalbini anlamak olanaksız bir şey
Böyle heyecanlıyken, seni hep çok mükemmel bulmuşumdur, Charlie. Yine de herkesin benim resim yapamadığımı sanması pek doğru değil. Demek istiyorum ki, belki böyle düşündüler, ama ben o kadar güzel resim yapıyormuşum gibi yaptım ki. Aslında bu en zor işlerden biri, çocuklar. Birinin bir şey yapması o kadar önemli değil, yapabiliyormuş gibi yapması daha zor. Ondan sonrası tamam. Hele resim ve sanat dalında. Bir kerpeten sıkıştırdığı sürece iyidir. Ama ya bir resim veya bunun gibisi? Hiç kimse onun iyi olup olmadığını gerçekten bilemez.
Sayfa 29 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Sahip olduğum diğer tüm bilgileri başkaları da edinebilir ancak hislerim yalnızca bana aittir. Goethe
"Böyle mi olmalıydı:insanın mutluluğu,aynı zamanda kaderinin kaynağı mı olmalıydı."
"Ben bu derde mezardan başka çare göremiyorum."
“İnsanı gerekli kılan tek şey sevgidir kuşkusuz..”
Sayfa 68
"Çok fazla şeyim var, ama onsuz hiçbir şeyim yokmuş gibi.."
Bazen aklım almıyor; onu yalnızca ben, hem de öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez, bilmezken, ondan başka hiçbir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası da sever, sevebilir?