"Harfler avuçlarımda bir sihir,
Ruhumdan olanlara ruh üflüyorum.
Dans ediyor cümleler benimle
Çağırdıkları yerlere gidiyorum.
Artık kim kimi yazıyor
Hiç bilmiyorum..."
"Büyümek bana yaramıyordu. Uzun bir oflama çektim, kendime acımıyordum bile. Sadece uyumak ve uyandığımda birkaç yüzyılın geçmiş olduğunu görmek istiyordum..."
İlk defa mutluluğun, o kadar da korkulacak bir şey olmadığını seziyorum. Bir gün kaybetsem bile, bu anı yaşamış olmanın saadeti hep teselli edecek beni...