Öne Çıkan Üstüngel Arı Gönderileri
Öne Çıkan Üstüngel Arı kitaplarını, öne çıkan Üstüngel Arı sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Üstüngel Arı yazarlarını, öne çıkan Üstüngel Arı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hiçbir yerden gelip hiçbir yere gidiyorduk. Hiçbir yere ait olabiliyorduk sadece ya da aslında ait bile olamıyorduk hiçbir yere.
Çalışınca değil, alışınca unutuluyordu her şey.
Unutmaya alışılıyordu... Ve yavaş yavaş unutuluyordu...
Unutulu... Unutu... Unut... -tuk bile.
Ve belki de zaten asıl önemli olan, birlikte sıkılmaktan bile sıkılmamaktı.
Bir günahkârı, şeytana şikâyet edemezdin.
...tepeden bakmak değiştirirdi birçok şeyi. Tepeden bakınca her şey farklı görünürdü insanın gözüne. Ne kadar yukarıdan bakarsak o kadar değersizleşirdi aşağıdaki hayatlar. Ne kadar yukarıdan bakarsak o kadar aynılaşırdı çekilen acılar, tüketilen yaşamlar, dertler, sorunlar, sıkıntılar... Ne kadar yukarıdan bakarsak, farklılıklar azalırdı o kadar. Aynılaşırdı her şey. Karıncalaşırdı insanlar ve tepeden bakan için fark etmezdi karıncalaşan insanın, kendisinin kaç katı ağırlığı omuzlarında taşıyor oluşu. Önemsizleşirdi. Tanrı olmak, böyle bir şeydi sanırım. Sonuçta o bize en yukarıdan, en yüksekten bakandı. Yükseğin kendisiydi Tanrı. Onun gözünde hepimiz aynıydık. Hepimiz bu koskoca evrendeki değersiz toz parçacıkları...
Farkında bile değillerdi; sadece göğe bakmanın ne demek olduğunu bilmeyenlerin, göğe bakmak için kafasını kaldırması gerekirdi. Çünkü gök, bazen gözlerindeydi bir kadının ve göğü görebilmek için o gözlere bakmak yeterliydi.
Ve bana kalırsa hayat denilen çaba -ya da akış- kumsallarda kumdan kaleler yapmaya benziyordu bir yanıyla
Satın alınabilir olan hiçbir şey, sadece satın alınan o şey değildi.
Ve şüphesiz ki insan seçenekleri var olmamış bir teste tabi tutuluyordu nefes aldığı her an
"Hayatta ilerlediği için kaybedilen tek şeyse zamandı."
Sayfa 148
