Sue Donaldson ve Will Kymlicka hayvanların, bir vatandaşın sahip olduğundan ne bir eksik ne bir fazla, sağlık hizmeti ve sosyalleşme eğitimi alma hakkına sahip olması gerektiğini savunuyorlar.
Sonuç olarak araştırmacılar "bir çocuğun IQ testi sonucu ne kadar yüksekse yetişkin olduğunda vejetaryen olma şansının da o kadar yüksek olduğu" sonucuna vardılar.
Veganlık ve veganlara karşı her zaman bir sempati beslemiş ve verdikleri mücadelelere saygılı davranmış biri olarak kitap beğendiğimi söyleyebilirim. Giriş düzeyi için yeterince doyurucu bir kitap olduğu düşünüyorum. Ancak birkaç eleştiri getirmem gerekirse, kitabın sayfa 63te deneysel verileri dayalı bölümünde bir konu ile alakalı çok lokal olan bir verinin kitap içerisinde kullanılması yapılan işe karşı biraz hızlı kanıya varılmış hissiyatı uyandırdı. Genel olarak yapacağım bir eleştiri ise et tüketimi ve hayvanların özgürleştirilmesinin sonucundan oluşacak durumla alakalı tahmini politikalar ve tespit eksikliği diyebilirim. Örnek olarak vermek gerekirse, diyelim mi yarın hepimiz vegan olduk. Bütün hayvanlarin üreme ve sayıları nasıl olacak? Bunlarla alakalı çalışmalar mevcut mu? Bu durumun olumlu ve olumsuz tarafları tartışılıyor mu? Bu tarz bilgileri edinmedim bu kitaptan.
Şimdi biz ne yiyeceğiz? Et mi yoksa baklagil mi yoksa et yemeyip sadece yumurta ve süt ürünleri mi ya da bütün hayvansal gıdalardan uzak durup bitkisel gıdalar mı tüketeceğiz? Bu büyük bir sorun küçüklükten itibaren toplumun genelinin hayvansal gıdalar ile beslendiğini düşünürsek. Kitap tam bu noktada devreye girip objektif biçimde hem veganları hemde hayvansal gıda tüketenleri farklı açılardan ele alıyor.