"Erişmem gereken şeye eriştim, nesneler ortadan kalktı, dertler, acı ortadan kalktı, bedenin Bilinç ile arasında olan derin, işlenmiş bağ koptu ki işte bu bağ sürekli ölüm ve doğum çarkını çalıştırandı”.
2.26 Asla şaşmayan bir ayırt etme yetisi acıdan kaçınmanın aracıdır.
Yorum; Ayırt etme yetisi Bilinç ve Nitelikler arasında ayrım yapabilme, fark edebilme yetisidir. Yanlış bilgi ve düşünce dalgalanmaları durduğu zaman bu yeti tüm keskinliği ile parlar. Yanlış bilginin tohumları tamamen yanıp kül olduğunda ve dolayısıyla yeni tohumlar artık filiz vermediğinde o zaman tüm ışığıyla ayırt etme yetisi ışıldar. Bu yeti, Sattva niteliğine bağlıdır, tüm kirlerden, pürüzlerden azadedir, en üst seviye bilgelik ile eşleşir, Vaşikara tohumlarının, yaklaşımının (yukarıdaki Sûtra'larda anlatmıştır) mekânıdır. Şaşmaz bir şekilde işleyen bu ayırt etme yetisi parladığı zaman artık acıdan uzak kalınabilinir, kaçınılabilir. Bu Özgürleşmeye giden yoldur, acıdan kaçınmanın aracıdır.