Kalbimde günden güne derinleşiyor sevgin,
her geçen anda daha fazla nasıl sevilir öğreniyorum seninle.
O kadar güzeliz ki birlikte kalbime denk gelişini sevdiğim.
Varlığının şükründeyim sevgilim
Sen olmasan nasıl tanışırdı kalbim aşkla
Ben de diğer herkes gibi inanmıyordum aşkın varlığına
Ta ki kalbim kalbine denk gelinceye dek
Düşündüm de,
Sen aşkın en özel ispatısın.
“Her ruhu doğru zamanda, doğru yerde Aşk, doğru kişi aracılığıyla bir gün mutlaka bulacaktır!” demiştim. Ben bu satırları yazarken aşkı bulduğumu sanıyordum. Yanılmak da insan olmanın bir hilesiymiş. Geç fark ettim.
Sahip çıkamayacağınız bir sevginin elinden tutmayın. Kimseyi sorunlarınızla ve çaresizlikle baş başa bırakmayın. Sevginize sahip çıkın. Çıkamıyorsanız bırakın. Gerçekleştirmeye gücünüzün ve yüreğinizin yetemeyeceği hayaller kurdurmayın kimseye. İnandırıp hayal kırıklığına uğratmayın bu vebali almayın üstünüze.
Sonra da demeyin seven gider mi diye.
Dumanı tüten demli şarkılar dinliyorum. Ruhumla çiçek besliyor, sevgimle yeşertiyor, onlarla bahar oluyorum.
Ben hayatı, yaşamayı, yaşatmayı seviyorum. Zorluklar, engebeler lezzetini artırıyor mutlulukların.
Kadınlığımla muhabbet doğuruyor, gönülden gönüle köprüler inşa ediyorum. İnsanları kırmamaya özen gösteriyorum. Kırılanı onarıyorum, temkinli davranıyorum. Gönül yapmak meşakkatli, yıkmak çaylaklık işi. Kendini bilince kişi, bilir ki özür sadece teferruat işi. Arkası doldurulmadıktan sonra her söz boş, her şey anlamsız. Çaba gerektiriyor yaşamak! Birilerinin hayatında yer etme, var olma çabası da aynı şey.
Ucu bucağı olmayan keder denizinde, kapıldım rüzgarına gidiyorum. Hayat nereye savurur bilmeden. Daha kaç acı sığar heybeme, kalbim ne kadar yük çeker bilmiyorum. "Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına" diyor ya hani Müzeyyen Senar, bendeki de o hesap işte...
Mutluluk, insanın içinden ve elinden gelen bir duygudur. İnsan gerçek mutluluğu bir kez tattığında hayatında bu tadı bozacak hiçbir duyguya ve dahi insana yer vermeyecektir. Hayatımızı içine aldığımız insanlar şekillendirir. Hayatı çekilmez kılan insanları modası geçmiş kıyafetler gibi atalım. Yerlerine yenilerini, kalbimizi hislerle zenginleştirenleri alalım ve yaşadığımız hayatı böylece anlamlı kılalım.
Sevelim, sevilelim ve mutluluğumuzu paylaşıp çoğaltalım. Tebessüm çukurlarımız derinleşsin. Kendimizi de sevelim. Çünkü kendini sevmeyen bir insan kimseyi dozunda sevemez! Bunu da unutmayalım.
Hayat; umut edene, sevmekten korkmayana, yaşamayı bilene güzel!
Mutlu olmak için birden çok nedenimiz var.
Her şeyden önce hayatımızı kendimiz şekillendiriyoruz.
Kimleri hayatımızda misafir ya da kalbimizde ev sahibi yapacağımıza yine kendimiz karar veriyoruz.
Kimimiz mutluluğun peşinden cesurca gidiyoruz.
Kimimiz ise acı çekmeyi seviyoruz.
Acı verene tutsak yaşayıp gidiyoruz.
Kimisini yaşarken, kimini ise uğurlarken çekiyoruz acı yanını.
Aşk, öyle bir duygu ki tarifi mümkün değil!
İki kişiliktir AŞK, aradaki bağları ölümsüzleştiren.
Sevmenin bir sonu olmaz ki seven için özlerken de beklerken de sever, “seven” sevdiğini.
Gelmeyeceğini bilse de vazgeçmez beklemekten…
Gerekirse bir başına hayaliyle sever.
Kalbine gömemediği aşkla sonsuz olur,
Belki bir gün bir mezarı süsler.
Kalbimin dengi, ruh eşim
Seni ne zaman düşünsem derinleşiyor gamzelerim
Sen gelince aklıma kalbim çiçek açıyor,
Baharlar ekip, şiirler demleyesim geliyor sana
Mesela kasımda gel, ya da bir eylül sabahında
Sen öyle bir gel ki,
Sensizlik mümkün olmasın,
Sen öyle bir gel ki,
Ömrümü ömrüne katayım
Öyle bir gel ki,
Büyük harflerle seveyim seni
Seninle kalayım
Sonsuz olayım.
Kıyılarındayım hayatın,
Etrafta ise hep bir anlam telaşı
Mavilerinde düşlerimin,
Bir yelkenli beliriyor.
Ufuk çizgisinden gün batımına doğru,
Rüzgârla süzülen
Gözlerim, gözlerine seyre çıkmaya hazırlanıyor
Düşünüyorum da…
Ben gökyüzünü hep mavi zannederdim,
Ta ki seninle göz göze gelinceye dek!
Gözlerin, gökyüzümmüş meğer
Geç fark etmişim ne için yaşadığımı,
Neden hâlâ nefes aldığımı.
Şimdi farkına varıyorum
Gözlerim gözlerinle buluştuğunda,
Kalp atışımdaki o çırpınışların sebebini.
Şimdi hissediyorum sevmeyi, sevilmeyi
Gözlerin gökyüzüm,
Gökyüzüm gözlerin.
Seviyorum,
Sana sarılmayı,
Kokunu içime çekmeyi,
Sana bakınca bağımsız gülmelerimi,
Bana güldüğünde parlayan o gözlerini,
Yüzünde oluşup kalbimde derinleşen gamzelerini,
Kısacası bana seni anımsatan her şeyi…
Seni düşününce güzelleşiyor dünyam.
Aklımda, kalbimde,
Hayatımın her anında,
Her yerde benimlesin.
İçimde taşıyorum seni,
Yüreğimdesin!
Senin hayata açtığın,
Pencerenin pervazında,
Seyre çıkan,
Bir kelebek misali,
Usulca ilerliyorum,
Kalbinin koridorlarında.
Yer edinmek istiyorum,
En derininden…