Yusuf Nazim Sözleri ve Alıntıları
Yusuf Nazim sözleri ve alıntılarını, Yusuf Nazim kitap alıntılarını, Yusuf Nazim en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
En çok da, kendilerine benzeyen insanların dramlarını anlatan haberler acıtırdı yüreklerini.
Sayfa 39Kitabı okudu
Ve yeryüzü için akıl almaz cehennemler yaratan tanrılar, kendi yarattıkları bu devasa cehennemin korkunç ateşiyle baş başa kalırlar.
Sayfa 117Kitabı okudu
“Çun!.. Hemi çun! Ez jinikeke pirem; Derek tune ez biçim. Hun ji min çi dixazin!” diye bağırdı.
Sayfa 96Kitabı okudu
Hayatın, onlar için karşı konulmaz olan hışmına boyun eğmekten başka çıkar yolları olur muydu sanki.
Sayfa 37Kitabı okudu
Hayat en büyük öğretendi. İster hiddetten köpürmüş bir denizin azgın dalgalarıyla boğuşurken olsun, ister en onulmaz ihaneti yaşarken; ha bir dağ başında yalnız, ha dişe diş bir kavgada.
İşte bu coğrafyadadır ki onlar, haki üniformaları içerisinde her geldiklerinde, çıldırırcasına ağlıyorlardı çocuklar...
Sayfa 96Kitabı okudu
Duvarları penceresiz, beton zemin ıslak, daracık bu odada dudaklarının ateşini hücre kapısının mazgal demirlerinde söndüren, kimi yaşlı, kimi genç, kimi delikanlı bir dolu insandılar.
Sayfa 59Kitabı okudu
İşsizliğin kol gezdiği, insanların onursuzca yaşamaya mahkum edildiği, aşağılandığı bir düzen onların düzeni olamazdı! Her gün, hak aradığı için dövülen, hakarete uğrayan, yerlerde sürüklenen insanlar onların insanlarıydı!
Sayfa 41Kitabı okudu
içinde cılız da olsa bir umudu hala yaşatmak istiyordu.
Sayfa 95Kitabı okudu
grev!
İlk defa kendilerine sunulanın dışında, kendileri için bir şeyleri yaratmak istiyorlardı. İlk defa, önlerine konulan bir şeyi kolayca kabul etmeden ona itiraz edecek, ilk defa söylenen bir şeyi duymazlıktan gelecek; çalışma yaşamları boyunca hep üretmek için kullandıkları bu aklı ve emeği, ilk defa üretmemek için kullanmayı deneyeceklerdi.
Sayfa 75Kitabı okudu
Her gün, hak aradığı için dövülen, hakarete uğrayan, yerlerde sürüklenen insanlar onların insanlarıydı!
Sayfa 41Kitabı okudu
Duvarları penceresiz, beton zemini ıslak, daracık bu odada dudaklarının ateşini hücre kapısının mazgal demirlerinde söndüren, kimi yaşlı, kimi genç, kimi delikanlı bir dolu insandılar.
Sayfa 59Kitabı okudu
Yaşanmışlıkları da olmasaydı, öykülerden ne kalırdı geriye...
Sayfa 119Kitabı okudu