En Eski Zeki Ömer Defne Gönderileri
En Eski Zeki Ömer Defne kitaplarını, en eski Zeki Ömer Defne sözleri ve alıntılarını, en eski Zeki Ömer Defne yazarlarını, en eski Zeki Ömer Defne yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.KIYIDAKİ TEKNE
Kurudum da kadîd oldum kumlarda
Sefer bekleye bekleye her gün ben.
Enginlerden bir rüzgâr esmez mi serin serin
Pul pul ürperişler geçer içimden.
Bir gün atlayıveresim gelir şu kıyılardan
Işıl ışıl, yeşil yeşil sulara.
Al başını çek git der, deli gönül
Verip kendini bir büyük rüzgâra.
Tâ yanıbaşında durup da böyle
Hasretini çektiğin şeylere
Puya'lar
Seslenir her gün bin dilsiz, belki yarısı bile değil
Duyabildiklerim ancak şu çiçekler Puya'lar!
(*) Puya: And Dağlarında yetişen 60-70 yılda bir defa en görklü tek çiçeğini veren bitki.
Gezdiğimiz bir gezer müzeydi sanki
Nereye gitsek, ne vakte, beraberdik.
Ne ölü kuş gölgeleri düştü üstüme, kimbilir
Ve kimbilir ne renkler, ne ötüşler, ne uçuşlar
Ne kuş düşleri içinde görüp durdunuz beni.
Girer bir çıkmaza çıktığım her yol.
Girdiğim her kapıdan ölüm çıkar.
Bir yangındı.. yandı, söndü sandığım saatlerden,
Hâlâ mı hâlâ bir acı tütün çıkar.
Hangi kuşun yüreğini yarsalar bu havada
Hepsinden senin üstüne bir gönül türküm çıkar.
Sen verdin bana bu ruhu, bu esini:
Sanki içimde bir açık Arpej şişesi daima,
Ve bir sesler duyuyorum hep "Yâ Yohanna, yaz!" diye,
Yazmalara yetişemiyorum seni ama.
Sen verdin bana bu ruhu, bu esini!
•Yohanna yahut Johennes: Tanrısal esin başlayınca iki
eliyle yazıp yine de yetişemediği rivayet olunan Hrıstiyan
azizi.