Eski şarkılar canımı acıtıyor.. mesele birini hatırlatması değil, ömrümü hatırlatması. İçimdeki ak ve kara insanı hatırlatması. Otobüs penceresinden gidilen uzun yolları hatırlatması. Beni anlamadıklarını düşündüklerimi bana hatırlatması. Öyle ya hayat bu oyun değil, herkesi sevemezsin çocuk, herkesten nefret edemezsin. Yine de güzeldi içinde sevgi olan herşey herkes. Varsın ayran gönüllü çamuru değsin üzerime sevmeyi sevdim ben herkesi sevdim.
her seferinde doğru sayarız o son yalanı..
Geçmiş sayılmıyor; sona eren, faydasız bir zaman dilimi geçmiş, hatalarla yahut naiflik veya cehaletle dolu; artık sadece acınası addedilen ve nihayetinde şu düşünceyi hem hükümsüz bırakan hem de içine alan bir zaman dilimi: "Ah ne kadar da cahildim, ne kadar da aptal ve masumdum; beni nelerin beklediğinden bütünüyle bihaberdim ama şimdi farkındayım hepsinin."
Ve bu farkındalıkla yine aciziz yarının bambaşka bir şey getireceğinin ve bugünün bize tıpkı dünyada bir önceki gün veya dünyaya salıverildiğimiz gün kadar saçma geleceğinin bilincine varmaktan veyahut belki de gecenin bir yarısında, o bıkkın ve mağrur ayın altında atılmışızdır dünyaya.
Bir aldatmacadan diğerine gezer dururuz ve bu bağlamda kendimizi kandırmayız aslında ama yine de, her seferinde doğru sayarız o son yalanı.
.
Sayfa 159 - YKY
Kokun artık yok buralarda.
Dizleri kanıyor kalbimin. Ama beceremiyorum ki gitmeyi ben. Bu şehirde yalnız yaşayamam. Atarım içime de taşıyamam. Şişen gözlerimi falan saklarım ama seni soranlara durumu açıklayamam. Gökyüzü parlak katre dolu. Camdan yağmuru izliyorum. Seni özlediğimi şu an hissettim. Bana çık gel bayağı içerliyorum. Açamam sensiz vodka falan. Buruk içim
"..ama Montaigne'deki radikal kuşkuculuk yine de şu sonuca varır: Her ne kadar bütün kurumlar eşdeğerli, bu sebeple de aynı ölçüde eleştirilebilir ve aynı ölçüde saygıdeğer olsalar da, bilgelik bize içinde yaşadığımız toplumun kurumlarına
bel bağlamamızı öğütlemektedir."
Toplum Devlet ve insanlık
Yazarın diğer tarihin sonu son insan kitabı oldukça ilgi çekici okumayı bıraktırmamak konusunda başarılıydı.
Ama bu kitapta değerlendirme aldığı ülkelerde kökenlerine gitmiş ama ara ara günümüz yüzyıla örnekler ile konuyu dağıtmış özelikle Osmanlı Devleti'nin kuruluşu fetih ruhunu, yazar haçlı zihniyeti ile değerlendirilmesi oldukça taraflıdır. Yani Osmanlı hiçbir fethettiği toplumlarda topraklarda zulüm zorla çocukları İstanbul'a getirme uygulaması olmamıştır gönüllülük esastır.
Yine Memlûk devletini siyasi çürüme örneğini verirken, yazar Memlük devletini ateşli silah kulllanmamasini öznel değerlendirmesi olumsuz olarak görmekteyim, ama genelde dünya tarihi insanlık toplumu siyasi düzen devlet toplum toplum uzlaşma gibi konularda evet okunacak arasında olabilir. 
Siyasi Düzenin Kökenleri
Şehrin üzerinde bir koloni gibi dizilmiş bulutlar... Bir açılıp bir kapanıyor gökyüzü. Bir akordeon gibi. Amerika'nın münzevi yazarlarından Salinger , bir öyküsünde " Ben rekabet edememekten değil ,etmekten korkuyorum."diyordu. Az önce pencereden dışarı bakarken bunu hatırladım yine. Hal böyleyken bana yakışan en güzel elbise , susmaktır. Zaten başka temiz elbisemde kalmadı. Bir tek o kaldı...
- Allah'ım , rekabet etmekten korkanlardan eyle zarif, erkeklerden ve zarif kadınlardan eyle.
–Boş konuşuyoruz, boş!.. Bütün bir ömür içinde söylediğimiz bir milyon kere bir milyon lâf, arayıp da bulamadığımız tek cümle için… Arayıp da bulamadığımız, arayıp da bulur gibi olduğumuz, bulur gibi olup da yine elden kaçırdığımız, elden kaçırıp da tekrar bulur gibi olduğumuz, tekrar bulur gibi olup da artık bulmaya lüzum görmediğimiz tek cümle için… O cümle nedir, o cümle?.. Ben o cümleyi bilmiyorum. Fakat bütün mevcudatlarla beraber, bütün cümlelerin, içinde eridiği ve yok olduğu tek bir kelime biliyorum. Her ân söyleyip de hiçbir ân hakikatine yaklaşamadığımız ve yaklaşamayacağımız tek kelime: “Allah”…
Sayfa 159
