Düşünüp lambalar gömerken o derin yalnızlıkta.
Kimsin sen, kimsin?
Sayfa 71Kitabı okudu
Seviyorum susmanı, yokluk gibisin çünkü,
sesim sana varmadan işitiyorsun beni.
Sayfa 61Kitabı okudu
Avunma bilmeyenim, yankısı yok sesim ben, her şeyini yitiren ve kazanan her şeyi.
Sayfa 31Kitabı okudu
Yanar içinde en harlı odun yığınına gerilip çırpınan kimsesizliğim bir boğulan adam halinde.
Sayfa 27Kitabı okudu
Sende ırmaklar şakır ve ruhum onlarla hep istediğince kaçar istediğin bir yere.
Yolumu belirtsen de umut yayında senin oklarını art arda salsam delicesine.
Sayfa 11Kitabı okudu
Açıyorum kitabımı. Yazıyorum
bir maden ocağının çukurunda sanıp kendimi,
bir ıslak, ıpıssız dehlizde.
Biliyorum ki şimdi kimse yok
evde, sokakta, acı kentte.
Bir mahkumum açık kapısının önünde,
açık dünyanın önünde,
Kırılıp batıyor öpüşlerinin oylumu
kapısına çarparak yaz rüzgarının.
Sende ırmaklar şakır ve ruhum onlarla hep
istediğince kaçar istediğin bir yere.
Issız bir tünel oldum. Kuşlar kaçardı benden
ve yaman salgınıyla gece kaplardı beni.
Ne uzundur unutuş, ah ne kısadır sevda.
Gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana.
Gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana!
Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara.
Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
Yokluğunu düşünüp. Yitmesine yanmakla.
Duyup geceyi, onsuz daha engin geceyi.
Ota düşen çiy gibi düşmekle şiir cana.
Ne gelir elden, sevgim onu tutamadıysa.
Gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana.
Hepsi bu. Uzaklarda şarkı söylüyor biri.
Yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca.
Gözlerim arar onu, yaklaştırmak ister gibi.
Yüreğim arar onu, o yoldaş değil bana.
Yine de benim kara yüreğim seni arar.
Düşünüp gölgeler avlarken derin yalnızlıkta ağlarla.
Uzaksın sen de, ah öyle herkesten uzak daha.
Alacakaranlıkta bir bulutsun göğüme,
rengin de, biçimin de tam benim düşündüğüm.
Benimsin, benimsin sen dudağı tatlı kadın
ve senin yaşamında yaşıyor sonsuz düşüm.