Böyle gecelerdeydi, sardım onu kollarımın arasında.
Öptüm, kim bilir kaç kere, altında sonsuz göğün.
Sevdi beni o, meğer ben de sevmişim onu.
Yürek bu, nasıl dayansın o iri, durgun gözlere.
Ne gelir elden, sevgim onu tutamadıysa.
Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara.
korku kıyısı yükselir bakışından kimi kez.
Geçen güzkü halinle anımsıyorum seni.
Gri beren başında ve için öyle rahat.
Gözlerinde çırpınır akşamın alevleri
ve yapraklar düşerdi gönlündeki sulara.
Bir bunaltı rüzgarı sürüklüyor sözlerimi hep.
Düş kasırgaları deviriyor ikide bir.
Başka sesler duyuyorsun acılı sesimde.
Eski ağızlardan ağıt, eski işkencelerden kan.
Ah söylemem kendisine …
Öpüşler mezarlığı, ateş sızıyor senden,
yanıyor salkım, nice kuşun didiklediği.
Ey ısırılmış ağız, ey öpülmüş kol bacak,
aç dişler, kucaklamış gövdeler birbirini.
Umudun ve çabanın çiftleşmesi çılgınca
düğümleyip, umutsuzluğa düşürüp bizi.
Ve dudaklarda yeni yeni başlayan sözler.
Ve sevecenlik, hafif bir su gibi, un gibi.
Sayfa 91
Deniz gibi ...
Uzaklık gibi yuttun her şeyi. Deniz gibi
ve zaman gibi. Sende her şey gömüldü gitti.
Sayfa 89
Ayrılıklar da sevdaya dahil değil mi ?
Artık sevınİyorum ya severim belki yine.
Ne uzundur unutuş, ah ne kısadır sevda.
Sayfa 85