"Mülk sahibi mülkünde istediği gibi tasarruf eder" sırrına mazhar olan o Sâni-i Zülcelâle karşı hiçbir şeyin hakkı var mıdır ki, desin: 'Bana zahmet veriyorsun, benim istirahatimi bozuyorsun.' Hâşa!"
(Mektubat, Yirmi Dördüncü Mektup)
Sayfa 266Kitabı okudu
okuyucu da ağlayabilir
...gecenin karanlığına doğru bir keman üzgün tango nağmeleri çalmaya başladı. Keman ağladı, benim de bir parçam onunla beraber ağladı. Çünkü aynı gün birisinin yirmi dördüncü doğum günü vardı. O birisi, Auschwitz kampının bir başka yerinde, belki de benden sadece yüzlerce metre ileride ama ulaşamayacağım bir yerdeydi. O birisi eşimdi.
Sayfa 55Kitabı okudu
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
RİSALE-İ NUR’UN İÇYÜZÜ) ABDULLAH TEKHAFIZOĞLU
İbn Kayyım el-Cevziyye, İgasetu’l-Lehfan fi Mesayidi’ş-Şeytan adlı eserinde
der ki:
Peygamberlerden başkaları, şahsî düşüncelerinde ve ilhamlarında hata da ederler,
isabet de. Onların zan ve ilhamları, düşünceleri ve hatıraları
80, Allah’ın kulları için delil ve
hüccet niteliği taşıyamaz.
Allah’ın ilhamına mazhar olanların sadatı, ashab-ı
Yirmi Dördüncü Mektup
Gün oluyor; seni unutabilmek için bu şehirden çok uzaklara gitmek istiyorum. Sokaklar, evler, caddeler, vitrinler seni hatırlatmasın diye.
Gün oluyor; anlıyorum senden ve bu şehirden kaçmanın faydasızlığını... Çünkü; biliyorum nereye gitsem benimle geleceksin ya da gittiğim her yerde senden bir şey olacak.
Sayfa 163Kitabı okudu
Yirmi Dördüncü Mektup
Ancak, bir kurşun atımı uzaktasın benden, biliyorum ve ciğerlerime saplanmış bir kurşun gibisin hala. Seni çıkarıp atmak da elimde değil, sana gelmek de... Gelebilsem ne değişecekti ki? Beni hatırlayacak mıydın? Hatırlasan da sevinecek miydin gelişimden? Gözlerinin içi gülecek miydi? Hiç konuşmadan, "Ben de seni özledim," diyebilecek miydi ellerin? Hayır, değil mi? Öyleyse hiç gelmeyeceğim sana. Böylesi daha iyi.
Sayfa 163Kitabı okudu
Yirmi Dördüncü Mektup
Sevmek bir bakıma unutamamaya mahkum olmaktır. Sevilmemişsek; bir de unutulmaya mahkum oluşumuz var en hazini. İnsan, unutabildiği kadar güçlüyse; unutamadığı ölçüde yıkık ve ezik kalıyor.
Sayfa 163Kitabı okudu
Yirmi Dördüncü Mektup
Ne seni unutabiliyorum, ne senden kalanları. ... . Seni unutamamanın verdiği acılara dayanamıyorum artık. ... . Her yerde, her zaman benimle birliktesin, işin kötüsü her şey seni hatırlatıyor. Kalabalıkta gelişigüzel söylenmiş bir söz bile yetiyor seni düşünmeme. Yalnızlığımda ise sesin kulaklarımda çınlıyor, ... . Yaşanmış zamanlar bir film şeridi gibi geçiyor hafızamdan. Anılarımızı en küçük noktasına kadar birer birer hatırlıyorum. İşte o zaman; bu seni unutamayan başı, duvarlara vura vura parçalamak geliyor içimden.
Sayfa 162Kitabı okudu