Nuryakup
@ykpks
Sözlerinize ilave edilecek bir husus görmüyorum. İntibalarınıza aynen katılıyorum. Yalnız, ben de, o yıllarda sizden farklı bir surette gelişen bir yanımı belirten ve şimdi hangi çekmecenin hangi gözünde olduğunu bilemediğim bir yazımı, daha doğrusu bir
bildirimi tartışma zabıtlarına eklersem, müzakerelerin bir bütün haline geleceğini sanı- yorum. Artık seni daha iyi tanıyorum; daha önce bilmediğime yanıyorum Oğuzcum Atay
1143 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler: kaldım. Oysa, kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söylenileni ciddiye almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.”
"İnsanın, kendisi gibi olmak istemediği zamanlar da varmış."
Sonra beni de dinlerler diye,
Çok dinledim...."
Okur Takip Önerileri
Meyhaneler işportacı psikiyatristlerle dolu.
Hani yarınlar güzel olurdu diyorlardı olric. Bu yaşadığımız günde dünün yarını değil mi?
Eskiden güneşin doğuşu ile korkularım dağılırdı. Şimdi her sabah yeni korkularla uyanıyorum.
Bakkaldan yumurta almasını bilmez evlenmeye kalkar
"Sigarayı bırak artık diyordun ya bana, ben de bırakmıyordum. Çünkü senin, benim için üzüIüyor oImana içten içe seviniyordum."
Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim" dedi: Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: "Seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda..."
Hafiftim, güzeldim, rüya gibiydim; bakmasını bilmedi
Ben ortaçağda yaşamalıydım. Sabahları, Montaigne gibi oda orkestrasıyla uyandırılmalıydım...
Annem, benim ölümden korktuğumu bilirdi; bunu bildiği halde gene de ölmüştü.
Sen üzülmek için yaratılmışsın, üzmek için değil.
Bir insanla konuşmak, ona bütün derdimi anlatmak istedim birdenbire.
"Düşüncemin duvarlarına resimler asmak isterdim."