İnanılmaz yorgunum, ruhumun sınırını aştığımı düşündüğümden beri insanlarla görüşmek bana; kahramanca bir eylemde bulunmak kadar zor geliyor. Bana iyi veya kötü gelen her şeyi elimin tersiyle itmekten bile yoruldum...
Zamansa dalga geçer gibi geçmek bilmiyor. Boynuma halat gibi yapışan geçmek bilmeyen dakikaların sesi, iç sesimi boğuyor.
Boğuluyorum, sessizlik bile külfet geliyor...
Tik tak tik tak...
Ne yaklaşıyor acaba?