Dün yazıya eklemeyi unuttuğum bir şey var. Notlarıma bakarken denk geldim şimdi buraya yazayım bari.
Bulgakov'un kendinden gelen değilde hayatın çarpık mizah anlayışını kullanabilme yetisi var. Misal şu kültürlü sandığı hastayla sohbet ederken içi kıpır kıpır oluyor ama bir kaç saat sonra adamın fıkra gibi hareketi karşısında kala kalıyor. Ya da uyurken kendiyle böbürleniyor her şeyi bildiğini sanıyor ama sabah gelen hasta karşısında öylece kala kalıyor. Yani Bulgakov'un sayfalarının gülmeye başlamasından trajedinin gelişi kendini gösteriyor. Bizim çok güldük ağlamasak bari batıl inancımızı hatırlattı. Hayatın çarpık mizah anlayışı bu. Hahahahaha sen sevin sevin ben sana yarın ne yapacağımı biliyorum diye gülüyor hayat bence bir yerlerde. Neyse efenim öyle aklıma geldi de bir yere yazayım rahatlayayım dedim hihihihi :D
^_^
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.