Merhaba Özlem Hanım,
Öykünüzü keyifle okudum. Şairin hayatını da düşününce başarılı bulduğumu belirtmek isterim. Öykü beni içine çekti sanki. Giriş çok iyi idi. Kimi yerlerde şairin dilini de yakalamışsınız. Şiirle öykü iç içe geçmişti bu kısımlarda ki "şiir devam mı ediyor" diye tekrar okumak zorunda kaldım.
Psikolojik öyküler yazmak diğerlerine göre daha zordur sanırım. Üstesinden gelmişsiniz...
Anlamadığım bir cümle: "her seferinde genzimi soğuğuyla yakarcasına kavuran". Burada ile ne demek istediğinizi anlamadım.
Bir de şunu belirtmek gerekir öykü içinde iki, bilgilendirme notunuzda da bir "de" yazımını kaçırmışsınız.
Lütfen yazmaya devam edin.
Merhaba Levent Bey,
" her seferinde genzimi soğuğuyla yakarcasına kavuran " tabirimde karma bir betimleme kullanmak istedim. Öyle ki yazımda olduğu üzere şiir ile hikayeyi bir potada eritmek gibi.. Didem Madak'ın benim için yeri çok ayrıdır ve o kısacık, derinlemesine, özlemle yaşamına, sözünüz ile de bir nebze olsun bir şeyler söyleyebildiysem, ne mutlu bana..
Erhan Bey'in etkinliği vesilesiyle geçmiş vakitlerde yazmış olduğum yazılar şöyle, bakmak isterseniz eğer:
#31185532
#31082183
#30365453
#29488871
#32259867
"de" ayrımını kontrol edeceğim.
Düşünceleriniz ve ayırdığınız vakit için teşekkür ederim.
Günaydın Özlem Hanım, Öykülerinizi okudum. Doğru ve size yararlı yorumlar yapabilmek için bir kaç kez daha okumak ve öyküleri sindirmek istiyorum.
Üç yıl ara vermişsiniz; yazmaya mı, yayınlamaya mı?
Klasik müzik dinliyorsunuz sanırım.
youtu.be/9nKoTMl6GpI
Merhaba Levent Bey,
Tekrar teşekkür ederim özellikle ayırdığınız vakit için. Yazmak hususunda şunu düşünüyorum.. Gökyüzü, o kendi çok renkli tuvaliyle, binbir tonu ve ahengiyle, sevinci ve hüznüyle suretlerimize dahi yansıyan, kendi içerisinde bir kelimeye sahiptir. Ve aynı zamanda yağmur, kış ve yaz. İklimler ki göğün ve dahi yaşamın asıl yazıyla altın kaynaklarıdır ve söz, sözsüzlüğünde o dingin ve tanımsız haliyle bütündür..
Bir mürekkebin, sanal mecradan pek çok uzak :) toprağa uzanan nice yolculuğu vardır ve mürekkep kağıtta biriktiğinde, düşünce ise sözde, gerçekten tam anlamıyla, o bir parça olsun bütünlüğüyle, ifade edebilir mi kendini? Belki yine o bir başka duygunun derinliğiyle.. Tıpkı iklimler gibi, ruhun göğünden, sözün göğünden, nice sözlere ve sözün ki çatlamış, tohum paydasına ulaşan...
Kendi dünyamla bir karardayım aynı zamanda ve değil midir ki üç yıl bunun bir gölgesidir. Dinleyebilmek, anlayabilmek ve insandan insana ulaşan o yolculukla... Söz, kendi dünyasıyla ve ses'sizliğinde kâfidir. :)
Bach'ı çok severim ve burada da sanatçının müziği çok nahif, çok güzel bir şekilde icra edilmiş. Teşekkür ederim.🌿
Bu da benden olsun o halde youtu.be/oToZfPGMMBY Afrika'ya, Dünya'nın Kalbine de yolculuk etmeli..
İyi bir gün diliyorum sizin için, huzurla olun..
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.