Kimileri vardır çoktandır birilerinin gelmelerini beklemeyi bırakmışlardır ki kendileri dahi bu gibi bir duygudan habersizce yaşarlar.Sonra birileri gelir ve onların o ıssız belki tuzsuz ama yine de hayatları boyunca korunmak için inşa ettikleri o huzurlu,ufak kulübeye girerler, hiç ihtiyaç olmadıkları zamanda karşılarına çıkar kendilerine alıştırırlar. Ve sonra bir an gelir en çok ihtiyaç duyulduğuna inanılan o an bir bakar etrafına kimse yokmuş, işte o zaman derinden yaralanır, belki önceden onlardan önce karşılaşsaydı bu durumlar bu denli üzülmez ve zayıflamazdı, aslında onu bu hale sokan o beklentiydi.
Bir yolu vardı bir zamanlar,kendi elinde kendi yolunu aydınlatmaya yeterli ufak bir lambası vardı, ne bir beklediği vardır ne de kendisini beklediğine inandığı birisi çoşkulu heyecanların peşinde değildi, insanoğlundan bir beklentisi de olmayacak kadar belki yaşamıştır bir şeyler. Ama gel gör ki, ya kimsi vicdanını tatmin etmek ya da prestijini yükseltmek için olsun onu kullanırlar ve bilinmeyen bir duyguyla tanıştırırlar onu, ama sonra en olması gerekn anda aslında hiç kimse yoktur,İşte o zamanlar anlar yürüdüğü o karanlık yolda elinde olan lambasının aslında tek hakikat olduğunu sahte bir ışık gibi geldiler ve sonra gittiler.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.