Yüreğimden bir şeyler eksildi sanki okurken..
Boşluk gördükçe karşımda, kendimdeki parçalardan tamamlamak için eksiltiyorum bir yanımı. Hay Allah! kopardığım yanım karşındakine de uymadı.. geri de koyamıyorum ki yabancılaşmış.. eksiliyorum merhametimle.. şimdi bir yandan izlerken bende tavanı, rengim soluyor, bulanıklaşıyor bakışım, gözlerim de tavana yakışmış.. gülümsememi düşürmeseydim eğer, bu işe kocaman bir tebessüm kondururdum..
Boşa koyup dolduramadığın, doluya koyup aldıramadığın o.
Sevgiyle bakıyorum kopmuş, başı boş kalan o parçaya. Alıp bağrıma basayım, diyorum. Bassam bağrıma, ama, ağır gelir, korkuyorum. Oturup izliyorum, yalnız, mahzun duruşunu.
Yalnız ve mahzun duruşunu..
Eksilmişliğin kahrolası karanlığı hisleri de öldürüyor. Yokluğun bir çizgide oluşturduğu karanlık için kaç kat katran gerekiyor ?
Yalnız ve mahzun sevgin boğuluyor şimdi..
Ellerim, ellerim... Ve parmaklarım, dolanıyor kağıda, işte ağırlaşıyor. Kurşun mu desem mürekkep mi bilmiyorum bulaşan... Alnım lekeniyor, şimdi ıssız varlığımı sınıyorum boşluğumda..
Gecenin ağır karanlığı değil, hislerimi öldüren. Her güne kayıtsız doğan güneşin, gönlümü alan parlaklığı. Her gün, yeniden, nasıl dayanıyoruz, bilemiyorum..
Şimdi uzatsam elimi, duvardan geçer, diyardan geçer dokunur acı çeken gönlüne.
Ah benim uslanmaz.. Ah benim arlanmaz.. Ah benim içimin hiç sönmeyen koru; kalbim!
Dur durak bilmeden, nasıl atabiliyorsun sen, her şeyden habersiz ellerim titrerken?..
Güneş üzerimize doğduğunda onu selamlamak istemiyor gözlerim..
sıkılgan bir tecrübeyle tekrarlıyorum; aydınlığın üstümüze yapıştıracağı sahte işaretler canımı yakacak..
Şimdi dokunacak olan saydam ellerin ferah bir su sunuyor yüreğime...
Kalbime dayanmış ağlarken uyandım. Uyurken bunalıyor olmalıyım..
Oysa senin, Yusuf yüzlü bir güzellik belirmeli rüyalarında.. Kalbin ve sancısı kurtulmalı artık derin kuyusundan..
Canımı yakacak ve canımda yanacak güneş. Odama giremeyen, ama içimde bir yerde, ışığıyla değil, ateşiyle, hep var olan güneş.
Kendi kuyumda, daracık alanda, bu kadar kızıl gözlerimi yakıyor.
Ağladığını duyuyorum, dışarıdaki rüzgardan. Rüzgar buraya, camıma, her acıdan bir damla vuruyor. Sağanak sağanak iniyor camın yüzüne dert.
Kuyumda boğuluyorum.. kuyumda yanıyorum.. Kuyum yaşıyor, ben ölüyorum!
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.