Çektiğim yeter bu kamburu
Bırak yakamı
Terk edip bütün limanlarını
Deli dolu yaşadığın günlerin hesabına
Bir bir ekleyeceğim yaptıklarını
Ve adını yalnızlık koyacağım
Kaçarken senden
•ERCAN İRİŞ
Sevgili;
Ben kapında miskin bir dilenci
Karanlık gözlerinde yolunu kaybetmiş bir serseri
Çaldım kapını, işte tam yeri
İster al içeri, ister gönder geri
İstanbul'u aşkına adadığın günden beri
Sensizliğe çare aramak vardı Aşiyan yollarında
yolcuya hasret yollara renk veriyordu
Evlerin küskün ışıkları
Son sözlerini söylüyordu geceye
Ve şarkımız çalıyordu eski bir gramofonda
Sen kokmaya başlıyordu havada
Viraneler, sıkılgan insanları kucaklıyordu
Dağ başlarında hırçın hırçın akar gelir, yüreğime oturur sızısı. Fuzuli’yi, Baki’yi, Tevfik Fikret’i saran edebi sis bu sızıyla birleşip sarar etrafımı.