-Kendine koca olarak rezil bir hain değil, iyi bir insan bulmanı dilerim.
Çünkü Marya İvanovna'yı tanıyıp da aşık olmamak elde değildi.
Mal ve can güvenliği diye bir şey kalmamıştı ülkede.
- Kardeş, dedi; hepsi iyi, hoş. Fakat aklımın ermediği tek bir şey var: Hangi şeytana uyup da evleniyorsun? Ben, şerefli bir asker olarak, sana doğru bildiğim şeyi söylemek zorundayım: İnan ki evlenmek ahmaklıktır. Karınla cebelleşmekten, çocuk dadılığı etmekten başka yapacak şeyin yok mu?
Yüreklerimiz yorgun düşmüştü.
Akıl almaz olaylar bizi öylesine bağladı ki birbirimize, dünyada hiçbir güç bu bağı koparamaz.
- Seninle başa çıkmanın kolay olmadığını söylüyorlar. Doğrusu, tanıttın kendini.
- Öyledir. Savaşmakta ustayımdır.
Artık bütün bütün yitirdim sandığım, gönlümün biricik sultanını görecektim birkaç saat sonra. Kavuşma dakikasını gözlerimin önünde canlandırıyordum...
Yiğidin gönlü yarasız olmazmış derler...
-Sevimli dulların şansı açıktır. Yani, kızlardan daha kolay koca buluyorlar demek istiyorum.
Ayrılık gitgide dayanılmaz olmuştu. Marya İvanovna gözümde tütüyor, alınyazısının belirsizliğini düşündükçe, içim acıyla burkuluyordu.
-Kızma: At bile dört ayaklı olmasına rağmen, tökezler.
Dünyanın en tatlı şeyiydi,
Ah, meğer ne zormuş ayrılmak,
Canımdan ayrılıyorum sanki.
Güzelim, seninle buluşmak
Fakat aşkım, Marya İvanovna'nın yanında kalmaya, onu tek başına, koruyucusuz bırakmamaya zorluyordu beni. Karşı konulmaz bir duyguydu bu da. Ayaklanmanın hızlı ve kaçınılmaz sonunu önceden görüyordum ama, Marya İvanovna bu durumdayken kaygılanmamak elimde değildi yine de.
- Elveda meleğim, dedim. Elveda sevgilim, canım! Başıma ne gelirse gelsin, son nefesimde bile dudaklarımdan senin adın dökülecek, son duam seninle ilgili olacak, inan bana!