İki öğrenci olan Hasan ve Elif okuldan eve dönerken aşırı yağan yağmurdan dolayı bir toprak kaymasıyla Gelevera Deresi’nin taşan sularına yuvarlanır. Hasan ve Elif akıntıya karşı kenardaki bir ağaç dalına tutunarak kurtulurlar. Hasan, korkuyla yüzünde yara açılmış Elif’e bakar ve “Ne olursa olsun seni unutmayacak ve seveceğim. Eğer buradan kurtulursak bana söz vermeni istiyorum. Yüzünde açılan yaranın aynisini sende açacaksın yüzümde . Çünkü ben sevdiğimi seni koruyamadım” der, ardından bayılır. Yarım saat sonra yardıma gelen köylüler tarafından kurtulur ikisi de. Elif’in yüzünde açılan yara onun güzelliğini söndürmüştü artık. Ama Hasan’ın elife olan sevdası hiç azalmamıştı. Hasan askerliğini yaptıktan sonra evlenirler ve her seferinde Hasan’ın hatırlatmalarına rağmen Elif verdiği sözü bir türlü yerine getiremez. Ta ki evliliklerinin ikinci yılında Hasan kanser hastalığına yakalanana kadar. Saçları dökülmüş acılar içinde yaşayan Hasan ölümü hissetmiş gibiydi o gün. Ve Gelevera deresi Elif’in çığlıkları içinde Hasan’ın yüzünün kesilmesine şahitlik ediyordu ve akıntının değdiği her taştan bir türkü duyuluyordu. Koyverdin gittin beni oy.. yüzünden silinmesin bıçağımın yarası..
“Bilemiyorum; bazen aklım yetmiyor, tüm akılları toplasam da bir aşk etmiyor.”
Kazım Koyuncu