Bɑşkɑlɑrının yɑnlışlɑrındɑn öğrenmeliyiz. Hepsini kendimiz yɑpɑcɑk kɑdɑr çok zɑmɑnımız yok. / Groucho Marx
Bir Gunluk
08/22/2013 (Harbiyeli olma yolundaki ilk gunlerim)
Bugun ilk kez yuzduk oldukca zevkliydi.Suyla ne zamandir alakadar olamiyordum.Gunlerimiz oldukca uzun geciyor.Cunku hergun istisnasiz her gun ustumuze birseyler katiliyor.Harbiyeli olma yolunda hizla ilerliyoruz.Mesakkatli, zor fakat imkansiz degil.Gelgitler yavas yavas azaliyor.Gercekten mukemmel bir egitim bastan sona herseyi cok guzel ogrendigimiz her kelimenin ve hareketin anlami var.Bu yuzden bos bir yerde olmadigimi farkediyorum Belki pek bos zamanimiz yok ama zaten bir gunde yapilabilecek hareket ve aktiviteleri gerceklestiriyoruz.Ve tecrubemiz arttikca zamani daha verumli kullanmayi ogrenip her animizi dolduracagiz.Bazen sikiyor ama sabi.Umarim bu meslekte yer alabilme serefine kavusurum.Gercekten bu meslegin sayginligini,onurunu,serefini hala tam olarak kavrayamadim.Bu yuzden bazen gelgitlet yasiyorum. Bitecek elbet neyse bu kadari yeterli
"...Arabaların sileceklerinden daha çok çalışan insanlar var bu dünyada. Şemsiyeden aşağıya süzülen yağmur damlalarından daha çok ağlayan insanlar... Bir ömrü pencerenin önündeki yatağa atfetmiş, ölümü beklemekten ölen insanlar...
Hiçbirinden haberimiz yok. Bozulan bilgisayara küfrederek geçiyor zamanımız. Şarjı biten telefona, kilitlenen trafiğe...
Maaşını alamadığı için eve eli boş dönen adam da umurumuzda değil, evde kocasından kuru ekmek bekleyen kadın da. Süt içmesi gereken çocuğun annesinin açlıktan sütü kesiliyor, biz; “kırem şanti’mizin” kıvamı tutmadı diye üzülüyoruz.
Yetimhane duvarına yazılan “anne” kelimesinin ne anlama geldiğini bilmiyoruz ve soğuktan donarak ölen adamın son cümlesi canımızı yakmıyor.
“Haberimiz yok gerçek acıdan kederden”
Boktan hayatlarımıza kifayetsiz sorunlar ekleyip, kendimize önemli şahsiyetler süsü veren kurmalı bebekleriz. Şartlandırmışız kendimizi ödüllü mutluluğa
Pavlov’un köpeklerinden halliceyiz."
-Sevim Demiröz - Haberin Var mı?
Bir Yudum Kitap ~ Sevim Demiröz
Sevim Demiröz - Haberin Var mı?
Kirpi Edebiyat ve Düşün Dergisi, 30. Sayı
Yağmur yağıyor. Toprağın karnı tok, ağaçlar sudan tiksinmiş. Adam elindeki çuvalı çekiştirerek çöp kutusunun yanına yaklaşıyor. Yağmura inat, aldırmadan çöpü karıştırırken, delik-deşik ayakkabısının içinden, altından, üstünden sular geçiyor. Tanrı’ya darılıyorum.
Gri
Bir Yudum Kitap
Arabaların sileceklerinden daha çok çalışan insanlar var bu dünyada. Şemsiyeden aşağıya süzülen yağmur damlalarından daha çok ağlayan insanlar... Bir ömrü pencerenin önündeki yatağa atfetmiş, ölümü beklemekten ölen insanlar...
Hiçbirinden haberimiz yok. Bozulan bilgisayara küfrederek geçiyor zamanımız. Şarjı biten telefona, kilitlenen trafiğe...
Vefa bilmeyene ayıracak zamanımız,
Kıymet bilmeyene verilecek selamımız yok!!!
UMUDUN PEŞİNDEN KOŞ ÇOCUĞUM...
İlkbahar sürgün veriyor...
Sahi siz vişne çürüğü sevdaları bilir misiniz? Sahi siz sevdalı kırlangıçlarınöpüşlerine hiç tanık oldunuz mu? Sahi siz hiç sulara, kanat çırpan kuşlara bakarak bir gülü dalından koparmadan kokladınız mı?
Siz bilir misiniz, anayasa toplumsal mutabakat belgeleridir...
Toplumu ayrıştırmak
George Carlin’in “Zaman paradoksu”
Mektubun sahibi, George Carlin (1937 – 2008); 5 Grammy Ödülü kazanmış, ABD’de “100 en büyük TV stand-upçısı” listesinde yer almış bir büyük komedyen, aktör ve yazar.
Bu yazı, eşi Brenda’nın kanserden ölmesinden sonra, “Zamanımızın Paradoksu” başlığı ile yazılmıştı.
Daha yüksek binalarımız, ama daha kısa sabrımız var; daha geniş oto