Sohbet ederken zamanın,mekanın,kavramların ve sert kuralların daima dışındayım.
Bilemiyorum neresindeyim hayatın
Bir yokluk hissi var içimde
Büsbütün dışındayım zamanın
Ne akrebiyim,ne yelkovanı..
Insan kendisini bilmediği sürece hep yarım,
Ben galiba sadece hayallerim de varım.
Ne bir anım ne de bir zamanın,
Ne içindeyim ne dışındayım.
Anlaşılmaz sözlerimin arasında kaybolmaktayım.
Elimi açıp öylece beklerken,
Içimde ki yangının adını aramaktayım...