İnsan hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkında varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu.
Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum, bir ipte yürüyordum, ter içindeydim, onları eğlendirdikçe felaket ihtimali her an yaklaşıyordu.
Bir kitap okudu
76 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Ah, akılsız başın inattan doğan ölümcül günahları!
…,ölü olduğun halde, hayatta olan beni öldürmeyi başardın.
Kötü iyi görünür, tanrının felakete sürüklemek istediklerinin gözünde
Sen yaşıyorsun, oysa ben çoktan ölmüşüm kendimi ölülere adayarak.
İnsan, kendi kendine insan olmayı öğretti.
Toprağın üstündekilerden çok altındakileri memnun etmeliyim sonsuza dek onlarla kalacağıma göre.
Piçler akıllarını parçalara böler ve öyle yönetirler. Ancak zamanla her parça bağımsızlığını kazanır ve merkezi sinir sistemi iflas eder. Bombardıman artığı harabelere benzeyen düşünce kemikleri birbirine karışır ve hiç var olmamış hayvanların iskeletlerini oluşturur. Birbiriyle çelişen akıl parçalan tarafından paylaşılmış ruhsal dünyaları dünya adındaki gezegenden milyonlarca
ışık yılı uzaktadır. Dolayısıyla hiçbir zaman hiçbir piçin ruhsal dünyasında, hayat olup olmadığı bilinemeyecektir.
Bir kağıdı en fazla yedi kez katlayabilirmişsin. Annem de yedi kez katlandı ve bitti.
"Her şey dahil ve herkes dahi! Artık böyle. Kimse aptal değil. Ve her şey toptan. Dünya artık bir tatil köyü. Hayatın yeni kuralı bu. Herkes her şeyi biliyor. Sadece ben bilmiyorum çünkü ben her şeyden hariç ve herkesten aptalım."
"İnsan kendini öğrendi. "
"Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı. ''
"Evet."
"İnsan paradan önce harcamayı öğrendi."
"Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı."
"Evet."
"Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı."
"Yani kendini harcadı."
"Evet. "
''Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan... "
"Heba... "
"Dönemi başladı."
İnsan kaçarken başkasının, dururken kendi kanında boğulur.
Hayat seni öyle bir noktaya getirir ki kendini sevdiklerinle savaşırken ve nefret ettiklerinle sevişirken bulursun. Üzülürsün. Pişman olursun. Sonra biraz zaman geçer ve tersinin bu dünyada
işlemediğini anlarsın.