Türk Askeri Savaş zamanında hepsi birer Kahraman kesilir ölüme gülerek giderdi...
Ne yapsalar olmamıştı Çanakkale'yi bir türlü geçemiyorlardı şimdi Bütün dünyaya rezil olacaklardı...
Sayfa 128Kitabı okudu
Ölüm o kadar sıradan o kadar günlük hayatlarının parçası olmuştu ki artık hiçbir şey onları korkutmuyor telaşa düşürmüyordu...
Sayfa 121Kitabı okudu
Bu sırada yaralı bir Türk askeri gördüm Bu asker kucağına düşmanını bir fransızı yatırmış yarasını gömleğinden yırttığı parçalarla sarmaya çalışıyordu daha da ilginci kendi de yaralıydı kendi yarası için yerden avuç avuç toprak alıp basmakla yetiniyordu...
Sayfa 133Kitabı okudu
Yetiş Ya Muhammed..
Tümen komutanı Mustafa Kemal 57 alayın bölgeye sevk etti silahı olmayan Bu yüzden geri çekilen askerleri durdurarak merminiz yoksa süngünüz var Süngü takıp yere yatın emrini verdi...
Seyit Onbaşı'nın 276 kiloluk top mermisini tek başına kaldırıp Vinci bozuk tek topla atış yapıp Geminin tam da dümenini vuracağını kim bilirdi ki...
Düşmanlarının bile hayranlıklarını kazanmışlardı Çünkü canına kasteden sevgili Vatanına saldıran düşman askeri yaralanırsa sırtlarında taşır Sargı bezi bulamazsa gömleğini yırtarak sargı yapar şefkatle davranırlardı...
Bu dev gemiler bitmek tükenmek bilmeyen top atışlarıyla karayı adeta cehenneme çevirmişlerdi...
Çanakkale'de kimler yoktur ki...