Ne gözlerimde yaş vardı, ne zihnimde bir düşünce, bir duygu.
Sessiz sakin, için için bir ağlayıştı bu; gözyaşı akıtmadan, gönülden bir hıçkırış.
Gözlerimi açınca, eski alışkanlık, bugün için ümit var mı diye düşünmeye başladım.
Okur Takip Önerileri
Bulutsuz, berraktı gökyüzü, benimse gönlüm gölgesiz.
"gel de yaşa bu aptallar içinde!"
Kendi benliğimden sıyrılmış, kendimden uzaklarda olmanın keyfini çıkarıyorum.
Bu sıralar hiç iyi bir hâlde değilim ki, hayatta bulunabilmek bana çok ıstırap veriyor.
Eh, bilirsiniz işte, insanlar bir kaşık suda boğacakları bir kimseyle bile kimi zaman zorunlu ilişki kurarlar.
Her şeyi ve herkesi terk edip gitmek ne büyük zevk olurdu!
Yarın küllerimden doğup yeni bir hayata başlayabilirim! Tamamen mahvolmadan önce içimdeki insanı keşfedebilirim...
Mücadele yüceltir, alçaltmaz.
Boğulmaktan korkan suya girmez!
“İyi de eğer ona duyduğum aşktan rahatsız oluyorsa, neden kendisine bundan söz etmemi yasaklamıyordu?”
Garip bir ruh hâli içinde bocalıyordum.
İnsan ne çirkin bir varlık!